Μια χώρα, που ακόμα και στα δύσκολα, η χαρά του καθενός είναι
να βλέπει τον άλλο να καταστρέφεται και να λέει: «καλά να πάθει… γιατί…» (και λέει
ότι κακία του έχει γεννηθεί μέσα σε βάθος χρόνων). Να πονάει... να τον κοιτάει απαθής
και σε πρώτη ευκαιρία να τον «χτυπάει»…
Ένας κόσμος τρελαμένος, να μην ξέρει που πατάει και που βρίσκεται
καθημερινά σε μια παράσταση ζωής για λίγους…
Ένα τσούρμο πολιτικών και επιλεγμένων επιχειρηματιών που
πλουτίζουν πιο γρήγορα από τις εποχές των «παχιών αγελάδων».
Μια παρέα μέσων και δημοσιογράφων με πληρωμένες πένες και
φωνές να καλύπτουν κάθε παράλογο και καταστροφικό για το σήμερα και το άυριο…
Μια διχόνοια… μισή αγάπη… μισές καρδιές… Δυο λέξεις και μια
νότα…
ΠΟΥ ΠΑΜΕ…ΡΕ?
