Η Οδός Θεωρίας, θέλοντας να «ενώσει» τους φίλους που την «περπατάνε» κάθε μέρα, απλώνει τοίχο μουσικής και γράφοντας πάνω σε αυτόν, τον χτίζει στίχο – στίχο!
Σκεφτείτε, ότι βρισκόμαστε στην Πλάκα (!), στην Οδό Θεωρίας... Τώρα! Άνοιξη!
Μια μπαλάντα που ταξιδεύει από κάπου μακριά στον αέρα, ζητάει στίχους! Γράφτε τους πάνω στον τοίχο που απλώνεται μπροστά σας! Σε αυτόν που βλέπετε...Κάτω από τη σήμανση της οδού στη φωτό! Εγώ τους ξεκινάω...Εσείς συνεχίστε! Όπως σας βγαίνει! Στείλτε τη συνέχεια των στίχων που θα δείτε παρακάτω, γράφοντας στα comments, όπως τη φαντάζεστε...Καλή γραφή..!
“ Στους δρόμους που οι στιγμές μας, ταξιδέψανε...”
σε μέρη μακρινά κι αγαπημένα
Σκιές του παρελθόντος μας γυρέψανε
Ανάμεσα σε πλήθη αγριεμένα...
3 σχόλια:
Αναμεσα σε πληθη αγριεμενα
....., ταξιδέψανε όχι σε κοντινά μέρη, παρά σε μακρινά.
«Όλοι οι ανθρώποι τ’ αγαπάνε τα ταξίδια μα οι Έλληνες τ’ αγαπάνε ακόμα παραπάνω και γι’ αυτό, εκείνον που ταξιδεύει μακαρίζουνε οι άλλοι που κάθονται παραπονεμένοι σα νάναι καταδικασμένοι. Και βγήκανε από τον τόπο μας πολλοί ταξιδευτάδες, που ταξιδέψανε όχι σε κοντινά μέρη, παρά σε μακρινά.»
Φώτης Κόντογλου, Ταξίδια και Ταξιδευτές.
Δημοσίευση σχολίου