ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...ΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥ...ΤΟΝ ΛΕΓΑΝ...ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΜΑΜΑ!

Λίγες μέρες πριν τη γέννηση του Θεανθρώπου...
Φώτα έχουν γεμίσει τους δρόμους από Δήμαρχους και Δημαρχέσες... Ωραίοι στολισμοί στα μαγαζιά και καταναλωτισμός στο full...
Kαι κάπου εκεί...όλα ξεχνιούνται! Ασφαλιστικά, Ινδοί, Παπάδες αδερφές - βιαστές σωμάτων και ψυχών, λαμόγια δημοσιογράφοι και φερέφωνα διοικήσεων, κερατώματα και κλεισίματα σπιτιών, το ψύχος το δριμύ των χωρισμών, ψέματα και κοροϊδίες, πόλεμοι, πείνα, αρρώστιες και τόσα άλλα.
Ναι! Όλα ξεχνιούνται φίλοι μου, με την ελπίδα, πως όλα θα αλλάξουν... Και το μόνο που αλλάζει, είναι ο κόσμος γύρω μας...προς το χειρότερο...
Δεν είμαι απαισιόδοξος...Μάλιστα σε ένα από αυτά τα αστεία e-mails που κυκλοφορούν, έκανα ένα τεστ αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας και άγγιξα κορυφή... Γελάω...
Το όνειρο μου, σαν παιδί, όπως όλα τα παιδιά μεγαλώσαν έτσι... ήταν να ανοίξω τα δώρα την ημέρα των Χριστουγέννων και μέσα να βρω κάτι που δεν είχα...Υλικό πάντα... Βλέπετε οι γονείς μου πάντα φρόντιζαν όλα τα άλλα να τα έχω... Είχαν δεν είχαν αυτοί. Επίσης μου είχαν κάνει ξεκάθαρο από μικρός, πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, αλλά αυτός είναι ο Μπαμπάς! Σήμερα, χρόνια μετά, περιμένω με την ίδια αγωνία τα Χριστούγεννα... Αλλά το δώρο μου το έχω πάρει εδώ και χρόνια και το έχω πάντα μαζί μου! Κι αυτό δεν είναι άλλο από την ίδια μου την οικογένειά και την αγάπη που απ΄αυτήν έχω πάρει! Κουτί: οι αναμνήσεις μου... Περιεχόμενο: οι γονείς μου και ο αδερφός μου... Και μια μελωδία έρχεται στ΄αυτιά μου... από τον Φοίβο Δεληβοριά... "Χριστούγεννα...τον Αη Βασίλη μου τον λέγαν... Μπάμπα και Μαμά"!