...Πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή. Αυτό το λένε βέβαια, όσοι δεν έφτασαν ως το τέλος...
Λένε επίσης πως όταν δώσεις τη βουτιά από την άκρη του γκρεμού, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε... Δεν λέω, φταίει ασφαλώς και το κεφαλάκι σου, αλλά κάποιος σου την κατάφερε την τελική σπρωξιά! Κι αυτός ο κάποιος δεν ήταν τυχαίος... Ένας απλός περαστικός... Δικός σου καλεσμένος ήταν... Παρεάκι σου!
ΤΑΚΕ CARE παιδιά... Κακός ο κόσμος.... ύπουλος... συμφεροντολόγος... κάτι από... θα σε πατήσω πούστη στο λαιμό κι έτσι θα αναριχηθώ κι εγώ...! Ναι... Εντάξει... Αλλά που θα αναριχηθείς.;;;... Στο ίσιωμα;;;
2 σχόλια:
Όταν όμως φύγεις από κάτω του και σταματήσει να πατάει κάπου, πέφτει και τσακίζεται :)
Σωστή από μια πλευρά η αποψή σου φίλε PetrosS...Αλλά να είσαι σίγουρος ότι κάποιος άλλος θα βρεθεί αμέσως στη θέση σου (ως πατημένος), με την ελπίδα να αναριχηθεί, όπως ακριβώς κάποτε ήλπιζες κι εσύ...
Δημοσίευση σχολίου