Όταν η φύση "ζωγραφίζει"...

Και να που είμαστε πάλι εδώ… Στην «Οδό Θεωρίας»… Στην πιο όμορφη διαδικτυακή παρέα… Και πάνω που νόμιζα ότι ξεχαστήκαμε… Όχι βέβαια!

Πριν 6 μήνες περίπου, σε μία βόλτα του μόνιμου «φίλου» μου τα τελευταία 3 χρόνια…του Ραμόν…έγινε η μοιραία συνάντηση! Εκεί γνωρίσαμε την Μπόνυ… Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος! Με την πρώτη ματιά! Με την πρώτη ανάσα!
Από τότε κρατήσαμε μια επαφή…Όχι στενή… Η μοίρα όμως είχε αποφασίσει και η απόφαση ήταν οριστική… Και οι δύο πλευρές θέλαμε όσο τίποτα άλλο, μια μέρα να «ενωθούμε»… Έτσι κι έγινε! Ήταν Ιούνιος όταν το ραντεβού είχε κλειστεί κάτω από το σπίτι μου…
Όταν την είδαμε, όλα μοιάζαν μαγικά… Εκείνος πιο όμορφος από ποτέ, με ένα κόκκινο μαντήλι στο λαιμό του (αλά Παπάζογλου)… Εκείνη, το ίδιο...έλαμπε κι έμοιαζε (δεν ξέρω αν ένιωθε) έτοιμη για τη μεγάλη αυτή στιγμή!

Λίγα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να ενωθούν οι γλώσσες τους και να ξεκινήσουν τα χάδια… Η συνέχεια… Συγκινητική… Τα 2 σώματα έγιναν 1! Εκείνη εξουθενωμένη μετά την πολύωρη επαφή, είχε ξαπλώσει στο γκαζόν και χαλάρωνε… Είμαι σίγουρος, πως αν είχε και τσιγάρο εκείνη την ώρα, θα το έκανε!
Εκείνος…με τα πόδια κομμένα από την υπερπροσπάθεια, έκανε την υπέρβαση! Πήγαινε και προσπαθούσε να κουβαλήσει νερό με το στόμα του και να το αφήσει με τρυφερότητα στο στόμα της γυναίκας του, θέλοντας έτσι να την ξεδιψάσει και να τη δροσίσει!!!
Απίστευτα πράγματα! Πιο απίστευτες και οι λεπτομέρειες που είχαν προηγηθεί κατά τη διάρκεια της πράξης…

Οι μέρες πέρασαν… Το ζευγάρι χάθηκε… Ούτε να μιλήσουν μπορούσαν… Ούτε να βρεθούν… Ίσως δεν έπρεπε… Ίσως δεν έτυχε…
Απογεύματα ολόκληρα ο Ραμόν αγνάντευε μελαγχολικός τη θάλασσα, που απλωνόταν μπροστά από τη βεράντα του και σκεφτόταν… Τι σκεφτόταν μόνο αυτός ξέρει…

Η Μπόνυ, είχε ξεκινήσει τον δικό της Γολγοθά… Βλέπετε η μέρα που είχε βρεθεί με τον Ραμόν, την είχε στιγματίσει… Της είχε αφήσει μέσα της κάτι…
Ναι! Η Μπόνυ ήταν έγκυος! Σε λίγες μέρες θα έφερνε στον κόσμο τα παιδιά του Ραμόν! Όπως κι έγινε!
Η περίόδος της κυήσεως είχε τα απρόοπτά της… Τις πρώτες μέρες, 2 αποβολές ήρθαν να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά της ζωής μας… Οι σκέψεις όλων μας ήταν ότι το όνειρο χάθηκε ή…χανόταν…προς το παρόν…

Το απόγευμα της 20ης Αυγούστου, μόλις είχα μπει σπίτι από τη δουλειά… Ο Ραμόν με περίμενε στην πόρτα… Μόλις τον βλέπω τραντάχτηκε ολόκληρος!
«Τι είναι αγάπη μου;» του λέω…
Εκεί έβγαλε κραυγή πόνου… σχεδόν ομιλία… Όπως συνηθίζει να κάνει πολλές φορές σε μένα…
Κάτι θέλει να πει σκέφτηκα…
Και όντως κάτι ήθελε να πει…
Την ίδια στιγμή η Μπόνυ, όπως με ενημέρωσαν οι «γονείς» της λίγη ώρα μετά, γεννούσε 7 υγιέστατα καθαρόαιμα boxer!
Το ένστικτο του πατέρα είχε «μιλήσει»… Ο Ραμόν ήταν ήδη μπαμπάς και το είχε νιώσει… Είμαι σίγουρος…
Η χαρά μας ήταν τεράστια! Η λαχτάρα μας να δούμε τα νέα «μέλη» της οικογένειάς μας ακόμα πιο μεγάλη… Έτσι το Σάββατο βρεθήκαμε κοντά στην Μπόνυ και στα μικρά της… Στη θέα τους «παραλύσαμε»… Στη ματιά της μάνας (Μπόνυ) «παγώσαμε»… Κάθε boxerini ήταν λίγο μικρότερο από μια ανδρική παλάμη!Θεϊκή ομορφιά! Σοκαριστικό αν σκεφτεί κανείς την εξέλιξη τους και την ολοκλήρωση της σωματικής τους δομής! Και τα 7 θέλαν με κάθε τρόπο να ακουμπάνε ένα σημείο της μάνας τους… Και η μάνα εκεί «κέρβερος»! Με αγωνία στο βλέμμα της, κάθε φορά που παίρναμε ένα κουτάβι στα χέρια μας, παρακολουθούσε που το πάμε και τι το κάνουμε… Βλέπετε, ο άντρας του σπιτιού της έλειπε, αφού έτσι πρέπει τις πρώτες μέρες και η βασίλισσα Μπόνυ είχε επωμιστεί όλους τους ρόλους για τις πρώτες μέρες… Ναι η Μπόνυ… Σαν μια κανονική γυναίκα…Σαν άνθρωπος κι αυτή… Σαν την εικόνα του μελαγχολικού Ραμόν στο μπαλκόνι… Σαν εμάς…
Τελικά, όταν η φύση ζωγραφίζει… δεν κάνει διακρίσεις στα ζωντανά και φτιάχνει έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας!