"Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου, κάπου το ξέρω καλά από παλιά..."!
"Και μετά κενό...και μετά τίποτα... Πίστευα πως αυτό που ζήσαμε θα κρατούσε για καιρό... Ίσως για πάντα... Και ξαφνικά...όλα χάθηκαν... Έσβησαν... Έτσι απλά... Και αυτό που έμεινε μέσα μου, με "τρώει" ακόμα... Αυτό το μισαδάκι... Αυτό το ανεκπλήρωτο... Αυτός ο έρωτας..."!(Από τα φανταστικά απομνημονεύματα ενός ερωτευμένου-βιβλίο που ίσως κυκλοφορήσει στο μέλλον).
Σίγουρα λίγο ή πολύ, όλοι μας έχουμε νιώσει ή νιώθουμε τα παραπάνω...
Η μαγεία του "ανεκπλήρωτου έρωτα" διαφέρει από φύλο σε φύλο... Στους άντρες μένει περισσότερο πόνος και απογοήτευση και το κρατάνε μέσα τους βαθειά, χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν ξανά την...ευκαιρία...! Και σίγουρα μπορεί να γεράσουν και να μην έχουν καταλάβει τι έφταιξε... Και ειδικά που έφταιξαν οι ίδιοι...
Στις γυναίκες λειτουργεί αλλιώς... Σαν απωθημένο... Σαν κάτι που δεν κατάφεραν να κρατήσουν... και δεν έχουν μάθει έτσι... Σαν έναν αγώνα που έχασαν... Αλλά όχι μάχη... Παραμονεύουν... Και περιμένουν εκεί... Τη στιγμή που θα βρουν ευάλωτο τον "θύμα" και θα χτυπήσουν, για να ολοκληρώσουν με τον δικό τους τρόπο αυτό που άφησαν μισό... Κι εκεί..."Προσοχή...Τσακίζουν"!
Στο μυαλό μου, ο έρωτας δεν έχει κατηγορίες... Δεν τον ακολουθούν άλλοι τίτλοι... Είναι μια κατηγορία και ένας τίτλος μόνος του! Είναι απλά η ίδια η ζωή! Η αρχή και το τέλος... Της στιγμής, της ώρας, της ημέρας... της αιωνιότητας...
Μακάριος αυτός/ή που τον έζησε - τον ζει και θα συνεχίσει να το ζει...για πάντα και με κάθε τρόπο!
Στις "υποκατηγορίες" όμως ξεφυτρώνουν τα αγκάθια... Και στη συγκεριμένη "υποκατηγορία" του άρθρου μας, τα αγκάθια μέχρι κάποια ηλικία...γδέρνουν πολύ...μετά μένουν "ξερά" και αν προκύψει και ποτιστούν...μπορεί και να ξαναφυτρώσουν... Αλλά πιο δύσκολα, αφού η ωριμότητα πλέον σου έχει δώσει τα μαθήματά της και ξέρεις τι θες και γιατί...
Ο καθένας από εμάς ξέρει τι είναι το ανεκπλήρωτο γι΄αυτόν και για ποιόν είναι αυτός ο..."ανεκπλήρωτος". Και αν τύχει και κάποια στιγμή συναντηθούν... Τα μάτια παίρνουν τον πρώτο λόγο και μιλάνε όπως πρέπει. Εκεί διαβάζεις τα πάντα. Και τότε ξέρεις... Στα σίγουρα!
Ο αέρας μυρίζει... Και με το αόρατο μελάνι του γράφει μέσα μας...Όχι απαραίτητα αυτό που θέλουμε εμείς... Αλλά είτε θετικά, είτε αρνητικά μας δίνει να καταλάβουμε και να ξεκαθαρίσουμε ίσως μια και καλή την υποψία γαργαλητού που νιώθουμε στο στήθος μας και το κομπάκι στο στομάχι μας... Δηλαδή...
"Έχουμε τελειώσει..." ή "Σ΄έχω μέσα μου και κάποια στιγμή...Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...".Προσωπικά, νιώθω τυχερός! Γιατί έχω ζήσει την πληρότητα του ανεκπλήρωτου έρωτα, έως το τέλος του και "είμαι καθαρός"...
Έως πότε όμως;
Μα, εως τον επόμενο βέβαια...!
14 σχόλια:
Υπάρχουν ανεκπλήρωτοι έρωτες, οι οποίοι δεν είναι αποτέλεσμα άκρατου εγωισμού, δεν έχουν προκύψει σαν απωθημένο, αλλά ούτε και σαν κάτι που δεν κατάφερε να κρατήσει μια γυναίκα.
Είναι οι έρωτες(?), που έχουν προκύψει επειδή τίποτα ποτέ δεν έγινε...αυτοί που σου αφήνουν ένα μόνιμο ερώτημα στην καρδιά σου, που ανεβαίνει στην επιφάνειά της σε κάθε ερωτική απογοήτευση, σε κάθε ασήμαντο και μικρό καυγαδάκι, και που πάντα σε κάνουν να αναρωτιέσαι "άραγε, θα ήμουν καλύτερα με τον τάδε ή τον δείνα".
Είναι αυτοί οι έρωτες, που δεν περιμένουν να σε βρουν "ευάλωτο θύμα" με σκοπό να σε τσακίσουν. Είναι αγνοί και, μέχρις ενός σημείου, "παρθένοι" κι έτοιμοι προς εξερεύνιση...και απόλαυση!!!
Εάν όμως φοβάσαι ότι ..."Προσοχή...Τσακίζουν",τότε μάλλον δεν έχεις ζήσει την πληρότητά τους.
Σου εύχομαι ο επόμενός σου "ανεκπλήρωτος", να μην είναι αποτέλεσμα ενός "χαμένου αγώνα"...
(στην κυρία Ρωρερκάρ)
(3 Φλεβάρη)
Κουβέρτες στο μπαλκόνι της κρέμασε ν’ αεριστούνε.
Στεκόμουν και τους έλεγα και τις παρακαλούσα
για του κορμιού της τις κρυφές τις χάρες να μου ειπούνε-
για όσα ντύνουν το κορμί, γυμνό σαν είναι, λούσα.
«Πράμα ζητάς αδύνατο φτωχέ μου ερωτεμένε.
Να πουν κεράκια του ηλιού το λαμπροφώς μπορούνε;
Τη δυστυχιά μπορούν να πούν τα μάτια όσο κι αν κλαίνε;
Το μεγαλείο του θεού ψαλμοί να δι’γηθούνε;
Τα μάγια και τα θάματα που στο κορμί της δένουν,
όσα πολλά κι αν στόμα ειπεί, τρανά κι αν χείλι ψάλει,
μικρά γινόνται τα τρανά και τα πολλά λιγαίνουν-
ανείπωτ’ ειν’ η ομορφιά στο σώμα αυτό που θάλλει.
Μονάχα αν κάτω από μας γλυκοβρεθείς μαζί της
τ’ άγια θα βρεις και τα ιερά που κλει’ τ’ αβρό κορμί της.»
Γιώργης Χολιαστός
Αγαπητή ανώνυμη Α΄, σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου, στο οποίο όμως δεν μιλάς για αμοιβαίο έρωτα, αλλά για επιθυμία και σκέψεις, όπως συγκεκριμένα γράφεις: "που πάντα σε κάνουν να αναρωτιέσαι "άραγε, θα ήμουν καλύτερα με τον τάδε ή τον δείνα...". Επίσης ίσως να αναφέρεσαι σε "ανεκπλήρωτες ευχές" και όχι έρωτες...:"Είναι οι έρωτες(?), που έχουν προκύψει επειδή τίποτα ποτέ δεν έγινε...". Κι εκεί υπάρχει σημείο απογοήτευσης πάλι, που ξεφεύγει από την "αγνότητα" του έρωτα...
Το "Πρσοχή τσακίζουν" δεν είναι απαραίτητα κακό... Ξέρεις καμιά φορά το τσάκισμα το θέλουμε και είναι όμορφο... Άλλωστε είναι μέρος του παιχνιδιού και αυτό...
Τέλος, όπως αναφέρω, ο καθένας από εμάς ζει με τον δικό του τρόπο το ανεκπλήρωτο και ξέρει τι είναι αυτό... Και στους "χαμένους αγώνες" σημασία έχει η συμμετοχή και όχι το αποτέλεσμα... Γιατί τότε το έχεις ζήσει πάλι και δεν έχει μείνει σε υποθετικές σκέψεις...
Ανώνυμε Β΄: Σε ευχαριστούμε πολύ για το απόσπασμά σου! Είσαι χαρακτηριστικός "κάτοικος" της "Οδού Θεωρίας"!
Του ανεκπλήρωτου έρωτα ?
καλό ! του έρωτα ... του φτέρωτα ...
τι να πω δεν ξέρω ... πλέον εχω καταλήξει στο συμπέρασμα , οτι η λέξη - έννοια Έρωτας είναι μια λέξη λάστιχο... ανάλογα το άτομο την ηλικία , το τι ορίζει ο καθένας ... Σε άλλους μένει πιο πολύ , σε άλλους φεύγει γρήγορα, σε μένα άστο ... ανεκπλήρωτοι παντού... Πρέπει να παίζεις το παιχνίδι λένε άλλοι, και θα εκπληρωθεί, μείνε ο εαυτός σου λένε λίγοι , και θα πάρεις τα α... λέω εγώ ! Πλέον δεν με απασχολεί , ή καλύτερα προσπάθω να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν με απασχολεί... Καίγομαι κατά βάθος ...
Το να περάσεις απο τη μια άκρη του σχοινιού στην άλλη , είναι δύσκολο , αλλά μπορεί να γίνει και πολύ απλό , μπορεί και να πέσεις , εκεί αρχίζει το ανεκπλήρωτο , δεν έφτασες ποτέ στο τέρμα... έπεσες ! Κτύπησες ? δε νομίζω ! Ξανασήκω ... ξαναπροσπάθησε... ξαναφάε τα μουτρα σου... ξανά και ξανά και ξανά ... είσαι βλάκας ? όχι ... δεν είσαι
Απλά για όλα τα "πράγματα " υπάρχει αντίτιμο φίλε. και έχει περάσει η εποχή , η μπορεί και να μην υπήρχε ποτέ η εποχή που αντάλαζες ένα βόδι με έναν άγγελο...
Σήμερα για ότι θες πολύ πρέπει να δίνεις λιγότερο ... δίνεις πιο πολλά , μπορείς να δώσεις περισσότερα ? Δώστα ... αλλά μην περιμένεις να πάρεις ! τα έδωσες τώρα , τα πήρε...
Σήκω και Φύγε απλά ! Αυτο κάνω τόσα χρόνια ... και θα συνεχίσω μέχρι να φύγω και εγώ...
(Μακάρι να τον βρώ κάπου και να τον κρατήσω, αλλά είναι αέρας! )
Καταπληκτικό το άρθρο σου, για άλλη μια φορά...
Δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να υπήρξε ποτέ 'μη-ερωτευμένη', κι αυτό όχι στο πρόσωπο κάποιου, αλλά ως άτομο με ευαισθησίες πάντα έβρισκα 'κάτι' για να νιώθω τον έρωτα κοντά μου. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι για μένα ένας σιωπηλός αλλά συνάμα πολύ ηχηρός έρωτας, που κάνει τις καρδιές μας να φτερουγίζουν και να αισθάνονται αγνές σαν μωρού! Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα...πολύ δυνατό για εμάς τους ίδιους που το νιώθουμε, γιατί μας δίνει νόημα, σκοπό και ελπίδα. Πιστεύω πως ο ανεκπλήρωτος έρωτας δεν παύει ποτέ να υπάρχει μέσα μας, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσο κι αν η ζωή μας αλλάζει, επειδή είναι κάτι που συνήθως δεν μοιραζόμαστε. Μένει λοιπόν κρυφά χαραγμένος στις καρδιές μας, όσο κι αν αυτές έχουν κουραστεί...
Aγαπητέ Clauss, μία σου φράση κρατάω που σημαίνει πολλά... "Σήμερα για ότι θες πολύ πρέπει να δίνεις λιγότερο...". Δυστυχώς ισχύει, αλλά μην χάνουμε τους εαυτούς μας...
Καλή μου Hello Kitty, το σχόλιό σου θα μπορούσε να είναι κομμάτι του άρθρου μου... Ευχαριστώ!
οποια καρδια δεν εχει νιωσει την καψα του ανεκπληρωτου ερωτα δεν μπορει να καταλαβει....καθε μερα το κορμι σου τον\τη ζητα..η ψυχη σου ειναι κατακερματιζμενη...το μυαλο σου ψαχνει μνημες για να μπορεσεις να πεις οτι ζεις και σημερα..γιατι με αυτο ζεις..δεν ειμαι καλη στα λογια,δεν μπορω να το περιγραψω πιο καλα αλλα για μενα αυτος ειναι ο ανεκπληρωτος ερωτας.......
Οι ερωτες μενουν ανεκπληρωτοι η μενουν μισογεματοι οταν εμεις αποδεικνυομαστε κατωτεροι των περιστασεων...
Αρκει να πιασουμε τον αλλον απο το χερι και να αποκτησουμε μεσα μας την υπομονη και την δυναμη για να του δειξουμε οτι τον αγαπαμε αληθινα...τοσο απλα...
"ειναι το χαδι και τα λογια που χρωσταω..."
Ανεκπλήρωτος μπορεί να είναι ένας έρωτας λόγω κοινωνικών και πολιτικών διαφορών.
Σ' αυτή την περίπτωση η γυναίκα νιώθει αδικημένη και παραπονεμένη.
Ο άντρας προσβεβλημένος με καταρακωμένο το εγώ του.
Είναι όμως η πιο ωραία ανάμνηση του ανθρώπου.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας αφήνει στα χείλη μια γεύση γλυκειά μα και πικρή συγχρόνως. Ζει για πάντα φυλακισμένος στο νου και την καρδιά χωρίς μίση και κακιες, εγωισμούς και ίντρικες. Κάθε μέρα δίνει το παρόν του με την απουσία του και αυτή η απουσία είναι η πιο έντονη παρουσία της ζωής μου!!!
Χρήστο δε θα βγεις ποτέ από την καρδιά και από τη ζωή μου... Θα σ' αγαπώ πάντα!!!
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας αφήνει στα χείλη μια γεύση γλυκειά μα και πικρή συγχρόνως. Ζει για πάντα φυλακισμένος στο νου και την καρδιά χωρίς μίση και κακιες, εγωισμούς και ίντρικες. Κάθε μέρα δίνει το παρόν του με την απουσία του και αυτή η απουσία είναι η πιο έντονη παρουσία της ζωής μου!!!
Χρήστο δε θα βγεις ποτέ από την καρδιά και από τη ζωή μου... Θα σ' αγαπώ πάντα!!!
Ανεκπληρωτος ερωτας ειναι να λες οτι τελειωσε και να νομιζεις ότι το παλευεις μα να γυρνας τελικα πισω να εισαι παλι εκει με τη σκεψη σου παρεα κι εκεινον μακρυα...
να μη ξερεις που βρισκεται και τι σκεφτεται μα να τον βλέπεις να σε αναζητα και να μη σε αφήνει να τον αφήσεις...
και να εισαι πάλι εκει κι ας ξέρεις πως είναι ματαιο...
και να αναρωτιεσαι τι είσαι για κεινον...
μην όντας σίγουρο τι είναι εκείνος για σενα...
σιγουρα όμως ειναι ερωτας...
Επισης ανεκλπηρωτος ερωτας σημαινει αγαπη η οποια ποτε δεν βρηκε ανταποκριση...2 ανθρωποι ερωτευμενοι που ποτε ομως δεν ειπε ο ενας στον αλλον τι πραγματικα νιωθει...και ξαφνικα ο ενας απο τους 2 πρεπει να φυγει...και μετα δεν ξανασυναντιουνται ΠΟΤΕ...παντα εχει ο ενας τον αλλον στο μυαλο του...ποθουν οσο τιποτα να ειναι μαζι..ομως δεν μπορουν διοτι ποτε δεν ειπε ο ενας στον αλλον την αληθειαα...και εχασαν την ευκαιρια να ειναι μαζι..αυτος ειναι ανεκληρωτος ερωτας...και ειναι ο χειροτερος...διοτι ειναι το σημαδι που μενει για ΠΑΝΤΑΑΑ
ξερεις τι? πολλες φορες οι ανεκπληρωτεες προερχονται απο ατομα που φοβουνται να νιωσουν,γιατι σε προηγουμες καταστασεις εχουν πληγωθει ασχημα. τοτε στον επομενο που θα βρεθει στον δρομο τους, τον αφηνουν να χαραξει μια πορεια συνηθως μεσα στον πονο, αδιαφορωντας πληρως για τα συναισθηματα του. ειναι αυτος ο φοβος και το συναισθηματικο κενο που εχουν νιωσει μεσα τους. βεβαια, απο την μια δεν φταινε αυτοι αν συμπεριφερθουν χαλια σε εναν ανθρωπο,ο οποιος τον αγαπαει και τον λατρευει σαν θεο του, γιατι ετσι τους εχουνε μαθει οι εμπειριες. γιατι κακα τα ψεματα, ολοι εχουμε πληγωσει εστω και μια φορα στην ζωη εναν ανθρωπο ο οποιος ετρεφε καποια συναισθηματα για μας. απο την αλλη βεβαια, ο καθε ανθρωπος τα εχει πολυ περιεργα στο κεφαλι του ως προς το θεμα ερωτας τουλαχιστον. ισως πιστευει οτι με τις πραξεις του δν θα σε πληγωνε ποτε, αλλα εσυ κθε βραδυ κατεληγες σε ενα δωματιο με μια κουτα τσιγαρα και ενα μπουκαλι jack daniels και παρεα τις αναμνησεις και τα συναισθηματα σου να σε κανουν να λυγιζεις και να ξεσπας σε δακρυα. τελως παντων, ενας ανεκπληρωτος ερωτας δεν ειναι απαραιτητα ενας ερωτας που δεν εζησε ποτε. ενας ανεκπληρωτος μπορει να θεωρηθει και ενας ερωτας που εζησε μονο απο την μια πλευρα ή που κρατησε πολυ λιγο και τελειωσε αδοξα. πιστεψτε με, ενας ερωτας που κρατησε λιγο και τελειωσε αδοξα ειναι το χειροτερο που μπορει να συμβει σε εναν ερωτευμενο ανθρωπο... συνηθως τετοιοι ερωτες δεν σβηνουν ποτε... παντα κρυφα μεσα σου θα ειναι κρυμμενη μια σπιθα και καθε φορα που θα τον συναντας στον δρομο, θα νιωθεις οπως εκεινη την πρωτη φορα που τον ειδες και ενιωσες οτι επιτελους ο θεος σου χαμογελαει... αλλα τελικα αυτο το χαμογελο κρατησε για λιγο. τελος, εγω ενα εχω να πω, ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ. 13'
Δημοσίευση σχολίου