Δύσκολoς καιρός για πρίγκιπες...

Επιστρέψαμε κι ετοιμαζόμαστε για την πρωτοχρονιά... Μια νέα χρονιά που έρχεται, που ελπίζουμε να σβήσει τα άσχημα του 2008 και να φέρει τις ισορροπίες που χρειάζονται σε όλους μας, την κάθε μέρα που...μπουσουλάμε!

Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της "Οδού Θεωρίας" δεν βρήκαμε δώρα από τον Άγιο Βασίλη, αλλά βρήκαμε όμορφες ευχές από εσάς και ένα άρθρο από έναν φίλο αναγνώστη, το οποίο και αναρτούμε για να το μοιραστούμε όλοι μας...

Αν κάτι, μας κάνει να χαμογελάμε εδώ στην "Οδό θεωρίας", είναι ότι όλοι μας... όσοι "μένουμε" σε αυτή την οδό, μοιάζουμε στον τρόπο σκέψης και προβληματισμών... Ο καθένας για τα δικά του... Αλλά πάντα με την καρδιά του...

"Ο πρίγκιπας που θα έρθει να σε πάρει με το λευκό άλογο... Αλήθεια πόσες φορές το έχουμε ακούσει απ τη μάνα μας (κυρίως) και απ τον πατέρας μας για τις αδερφές μας, τις ξαδέρφες μας κ.τ.λ... Κανόνισε να μας φέρεις κανέναν της προκοπής,μην στεναχωρηθεί και ο πατέρας σου!Παλιομοδίτικα λόγια? Δε νομίζω... Στις συχνές μου κουβέντες με το αντίθετο φύλλο, αυτές οι νοοτροπίες κυριαρχούν ακόμα και σήμερα...
Στις μέρες μας υπάρχουν τρεις κατηγορίες γυναικών, που ψάχνουν να παντρευτούν...

Η 1η ψάχνει τον 'χορηγό', τον επώνυμο, τον 'δυνατό' για μια άνετη οικονομικά και ψυχικά (ασφάλεια την ονομάζουν) ζωή, χωρίς να εξετάζουν αισθήματα, ρομαντισμούς και κουραφέξαλα! Συνήθως βέβαια αυτή η κατηγορία αποτελείται και από κοπέλες που έχουν πολύ ωραία εξωτερική εμφάνιση, αλλιώς θα κοιτούσαν πιο χαμηλά...επίπεδα!
Βέβαια πρέπει να πω, ότι πολλές, τις εξιτάρει αυτό και ερωτεύονται...Τι ερωτεύονται όμως? Την κατάσταση και μόνο!
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι γυναίκες αυτής της κατηγορίας, είναι ότι τέτοιες συμβιώσεις δεν φέρνουν ευτυχία και ούτε γάμο θα τόλμαγα να πω. Το στυλ του άντρα αυτού έχει τρεξίματα με δουλείες, πολλές 'γνωριμίες' και...το κυριότερο? Είναι από 'τζάκι' όπως συνηθίζουμε να λέμε... Αυτοί οι τύποι λοιπόν δεν θα παντρευτούν κάποια μόνο για το ωραίο της κορμί και πρόσωπο, κάποια που μεγάλωσε στο χωριό της και ήρθε να πιάσει την καλή στην πρωτεύουσα. Θα κοιτάξει να 'περάσει καλά' και κάποια στιγμή θα στραφεί σε κοπέλες του κύκλου του... Και οι 'ενδιαφερόμενες' θα μείνουν με τις αναμνήσεις... από χαϊλίκια σε μαγαζιά, σε χειραψίες με επώνυμους ή απλό κόσμο (αν πρόκειται και για πολιτευόμενο), χλιδάτες διακοπές και κυριλέ εστιατόρια...

Η 2η κατηγορία είναι μία ιδιαίτερη όσο και συχνή περίπτωση...
-Να νιώθω πράγματα δεν λέω, να περνάω ευχάριστα μαζί του, να του συμπαραστέκομαι, να τον φροντίζω... Αλλά ρε γαμώτο... Αν δεν έχει δέκα φράγκα παραπάνω, θα δυστυχήσω, θα πνιγώ, πιο πολύ θα γκρινιάζω παρά κάτι άλλο!

Τάδε έφη, μια φίλη μου προχθές... Τι της απάντησα? Θα καταλάβετε στο τέλος... Η κατηγορία αυτή επιζητά τη συντροφικότητα,την αγάπη, το πάθος, αλλά ονειρεύεται και μια ζωή πιο άνετη από αυτή που ζούσε... Να μπορεί να κάνει πράγματα με το σύντροφό της και να μην κακομοιριάζει για το αν βγαίνουν ή όχι... Ο δε άντρας εδώ, ανήκει συνήθως σε μικρομεσαία κατηγορία...

Τέλος, μια τελευταία κατηγορία γυναικών, λειτουργεί αποκλειστικά με το συναίσθημα... Η αγάπη της, το ενδιαφέρον της, η προσήλωση της θα είναι κυρίαρχα συναισθήματα του γάμου της, χωρίς να την ενδιαφέρουν λεφτά, ακίνητα, αυτοκίνητα... Μόνο να ξέρει ότι και ο άλλος νιώθει το ίδιο... Αυτή η κατηγορία πρέπει να παραδεχτώ,τείνει να εκλείψει.... Και να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν υπάρχει κιόλας...
Συμπέρασμα από όλα αυτά?

Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες!!!"

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΕΥΚΩΝ...ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Λευκών (όπως και τα Χριστούγεννα θα ξημερώσουν στα περισσότερα σημεία της χώρας) και Άκυρων με ΠΑ.ΣΟ.Κ, έβγαλε το μικρό μας γκάλοπ στην "Οδό Θεωρίας"! Αναλογικά πάντως με τις ψήφους, τα αποτελέσματα, παρουσιάζουν μια ρεαλιστική τάση των ημερών μας για τις προτιμήσεις του κόσμου...σήμερα!

Προς το παρόν, συνεχίζουμε να γευόμαστε τη "δημοκρατική" διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αναμένουμε τον ανασχηματισμό, αμέσως μετά τις γιορτές...





Ευχόμαστε ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, σε όλους του φίλους ανγνώστες του blog και όχι μόνο, με υγεία κι ευημερία, ελπίζοντας αυτές τις μέρες, να βρείτε όλοι...την ησυχία σας!!!





ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Η "ασφυξία" του έρωτα... Το αδιέξοδο μιας σχέσης...

-Μα, ποτέ δεν περίμενα εσύ να αντιδράσεις έτσι…
Δεν είναι δυνατόν… Τόσους μήνες μαζί και μόλις μείναμε μόνοι για πρώτη φορά…κατάλαβα ότι αυτός που ήξερα δεν ήσουν εσύ… Μα κάποιος άλλος, που…μάλλον δεν ήξερα!
-Κι εσύ το ίδιο… Ίσως να μην σε γνώρισα ποτέ… Μάλλον, ήμουν πάντα μόνος μου χωρίς να ξέρω ποια είχα δίπλα μου!

Η Άντυ και ο Αργύρης, είχαν αποφασίσει να μείνουν μαζί… Να συγκατοικήσουν… Τα είχαν κοντά ένα χρόνο και στα 33 τους πια, είπαν να μείνουν μαζί αφού άλλωστε ο έρωτας τους ήταν…Δεδομένος…
Η συγκατοίκηση άρχισε να δείχνει τα σημάδια της από τον πρώτο μήνα… Κάλτσες του Αργύρη έξω από το καλάθι των άπλυτων… Tρίχες στον νιπτήρα και στη μπανιέρα… Ψιλοφρικαρισμένη η Άντυ, αλλά… Tον αγαπούσε… Με τον καιρό θα διορθωνόντουσαν τα πράγματα… Νόμιζε…
Το ίδιο και ο Αργύρης… Δεν γούσταρε να βρίσκει σερβιέτες στο καλαθάκι του μπάνιου για μέρες… Ούτε άπλυτα ποτήρια και πιάτα από…delivery…στο νεροχύτη…
Πότε όμως δεν είπαν κάτι ο ένας στον άλλο… Τα κρατούσαν μέσα τους…

Αυτό το μέσα τους όμως έκρυβε πολλά… Τόσα πολλά μικρά, που κάθε μέρα γινόντουσαν όλο και πιο ενοχλητικά και για τους δύο...

Η πίστη στην…αλλαγή όμως τους κρατούσε σιωπηλούς…

Μια σιωπή που συσσωρευμένη γίνεται «θηλιά»… Αρχίζει και σε «πνίγει» και ασφυκτιείς… Η «ασφυξία» του έρωτα…
Τότε αρχίζουν και οι λάθος αντιδράσεις… Νεύρα, τσακωμοί χωρίς λόγο, απομόνωση και υπερβολικές εξάρσεις στα όρια της κρίσης πανικού. Panic attack! You Know? I do!
Κι όλα αυτά, ψάχνοντας μέσα σου τι φταίει… Χωρίς ποτέ να έχεις σκεφτεί ότι η έλλειψη ειλικρίνειας και συζήτησης να είναι ίσως…ένας από τους λόγους!

Κι εκεί έρχεται το αδιέξοδο στη σχέση… Κι εκεί έρχεται η αρχή της έλλειψης σεβασμού προς τον σύντροφό μας και τον εαυτό μας πρωτίστως… Βρισιές, ψέματα, κατηγόριες και μικρότητες σε περιτύλιγμα…παιδιού!

Οι τίτλοι τέλους πλησιάζουν… Και το φινάλε προβλέπεται δύσκολο...

Και ξέρετε τι θα με προβλημάτιζε πάντα μετά από έναν μεγάλο τσακωμό, τέτοιων συνεπειών;
«Την αγαπάω τόσο πολύ που δεν ξέρω πώς να χειριστώ τη σχέση μας ή τελικά δεν ταιριάζουμε και δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε;»

Έλα ντε…

(Αφορμή για το άρθρο, στάθηκε μια παράσταση που παρακολουθήσαμε στο Νέο Ελληνικό Θέατρο την περασμένη Τρίτη. Το έργο λέγεται «Tο Δάσος» (The Woods), είναι του David Mamet και πρωταγωνιστούν η πολύ γλυκιά Θάλεια Ματίκα και ο ανερχόμενος Τάσος Ιορδανίδης. Το προτείνουμε! Και όχι γιατί έχει να επιδείξει κάτι διαφορετικό, αλλά γιατί άγγιξε χορδές αισθημάτων…ξεχασμένες, μα τόσο σημαντικές σε μια σχέση…)

Μιχάλης Φιλόπουλος: Η δικαίωση περίμενε 1,5 χρόνο και τελικά δεν ήρθε ποτέ...

«Έτσι γαμάνε τα Μανιατάκια μωρή πουτάνα»! Η ατάκα ανήκει σε κάποιον "φίλο" του οσφπ που…τυχαία περνούσε από τη Λεωφόρο Λαυρίου στις 29 Μαρτίου 2007, είδε έναν νεκρό στο δρόμο και του...ήρθε από πάνω του να φωνάξει αυτό! Το όνομά του;
ΚΟΤΑ! Ναι, κότα ο κος. Ψ. (και σίγουρα όχι Μανιάτης με την παληκαριά που διακρίνει τους συγκεκριμένους ανθρώπους), κότα και ο κος. Μπ., κότα και ο κος. Κ. (το μέλος) … Θύμα ο κος. Σακάτης! Κότες γιατί δεν είχαν τα άντερα να παραδεχτούν την, όποια, συμμετοχή τους… Άμεση ή έμμεση… Γιατί η μαγκιά τους κρύβεται πίσω από ένα κράνος, 2 απειλές κι ένα ψευτοτσαμπουκά…
Οι «Ηθικοί αυτουργοί»; Κρύβονται πίσω από τα γραφεία τους και τους τίτλους τους…

Αυτοί που 1,5 χρόνο τώρα και από την ημέρα που έγινε η εν ψυχρώ δολοφονία του οπαδού του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ στη Λεωφόρο Λαυρίου, την βγάζανε σε κάποια γραφεία στην Αλέξάνδρας στον 4ο όροφο, για να κανονίσουν την απόκρυψη των στοιχείων για τα γουρούνια που δολοφόνησαν ένα νέο παιδί. Αυτά τα γουρούνια που αυτοί μετέφεραν στο πεδίο της μάχης με πλήρη ασφάλεια, με τη συνοδεία της αστυνομίας… Αυτοί που είχαν συνδέσει ήδη το όνομα τους με άλλη μια μαύρη μέρα για τον ελληνικό αθλητισμό, με τα έκτροπα του ποδοσφαιρικού αγώνα οσφπ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ στη Ριζούπολη λίγα χρόνια πριν!

Μπάτσος ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου… Μπάτσος και ο "δολοφόνος" του Μιχάλη Φιλόπουλου…

Στον πρώτο η Ελλάδα κάηκε (και καίγεται) και ζητάει «το κεφάλι» του αστυνομικού που "καθάρισε" τον 15χρονο.
Στον δεύτερο αβαβά όλη η υπόθεση και ολοκλήρωση της αλητείας με την αθώωση των συμμετεχόντων στη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου, την καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη του κου Σακάτη (παραδομένος στον κόσμο της πρέζας και σε άλλες μικροπαρανομίες – άρα εύκολο θύμα) και καμία κουβέντα βέβαια για τον ηθικό αυτουργό μάγκα μπάτσο που σουλατσάρει στα γήπεδα ακόμα και σήμερα.

Υποκριτές και φαρισαίοι… Ρουφιάνοι και παπαγαλάκια… συνέθεσαν το παζλ μιας ακόμα τραγικής ιστορίας για την ελληνική κοινωνία…

Μια ακόμα μάνα κλαίει… Τα υπόλοιπα λόγια μόνο για να γράφονται σε αράδες…
Η υπόθεση ήδη ΕΚΛΕΙΣΕ! Οι πληγές όμως (όχι μόνο των συγγενών) του ελληνικού αθλητισμού δύσκολα θα κλείσουν… Η ιστορία δυστυχώς θα έχει και συνέχεια… Γιατί αυτοί που συντηρούν τη βία και την κατευθύνουν, είναι αυτοί που κάθονται στο ίδιο τραπέζι για να βρουν λύσεις, γι΄αυτήν, υποτίθεται…

Ας είναι ο τελευταίος που φεύγει για το...χρώμα του κασκόλ που φορούσε…

Ας μην πονέσουν άλλες μάνες, ούτε για τον χαμό του παιδιού τους…ούτε για την φυλάκιση του… Κουράγιο (όσο γίνεται) και πάλι στους γονείς του Μιχάλη Φιλόπουλου και του Χρήστου Σακάτη, πλέον.

Αλήθεια… οι δικαστές κοιμούνται ήσυχοι; Μακάρι…

Δολοφονία της Δημοκρατίας σε μία χώρα εκτός ελέγχου εδώ και...μήνες!

Και ξαφνικά όλοι πολεμούσαν για τον Αλέξανδρο… ή Αλέξη…ή Gregor…
Και μετά… η Ελλάδα στις φλόγες…
Η Ελλάδα που πάλλεται… Η Ελλάδα που αντιστέκεται…
Χα! Όχι ρε παιδιά δεν είναι αυτό Ελλάδα! Ούτε ο σκατόψυχος μπάτσος νταής, ούτε τα «παιδιά με τα μαύρα» που κερνάνε «μπουκάλια» (μολότοφ δηλ.), στο όνομα κάποιου -αν είναι δυνατόν- νεκρού.

Το κράτος, στο σύνολό του, φάνηκε λίγο να υπερασπιστεί τη χώρα… Την ασφάλειά της… Το δικαίωμα των πολιτών της κάθε πόλης που καιγόταν επί 5 μέρες, να ζουν την καθημερινότητά τους με τα χίλια μύρια άλλα προβλήματα, αλλά σίγουρα όχι και με αυτά!

Βέβαια, σε κάποιο βίντεο από αυτά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, είδα τον κο. Προκόπη Παυλόπουλο να χαζογελάει, λίγο πριν ξεκινήσει την ενημέρωσή του για τα δρώμενα στους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. Ημέρα Δευτέρα ήταν… Μέσα στον χαμό… και αυτός εκεί… Χαιρόταν μάλλον γιατί, ο Πρωθυπουργός δεν έκανε δεκτή λίγες μέρες πριν την παραίτησή του? Μήπως γιατί είχε βρει τελικά σχέδιο εκτόνωσης της κατάστασης; Μήπως γιατί έμαθε ότι ο Αλέξης θα αναστηθεί; Μήπως γιατί ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ ήδη το Βατοπέδιον; Μήπως αλήθεια θυμάται κανείς την υπόθεση Ζαχόπουλου; ΟΧΙ βέβαια…

Πάντα ένα μεγάλο γεγονός έρχεται ή πολλές φορές «γεννάται», για να ξεχαστεί κάποιο άλλο που δεν βολεύει να συνεχιστεί…

Ημέρα Πέμπτη σήμερα και από αύριο (για να μην πω από σήμερα), οι μόνοι που θα θυμούνται και θα λυπούνται πραγματικά για τον Αλέξη, θα είναι οι γονείς τους και τα αδέρφια του. Έτσι είναι.

Η αφορμή για μία λαϊκή εξέγερση που σιγόβραζε εδώ και καιρό δόθηκε…
Ο χειρισμός όμως του λαού για την εξέγερση αυτή που υπό άλλη μορφή θα είχε τεράστιο όγκο πλήθους και πολύ καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα μας και το αύριο αυτής, ήταν τουλάχιστον ατυχής και προσβλητικός για τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας, που στην τελική, τα ίδια σχεδόν πιστεύω έχουν με αυτούς που κατέληξαν να κάνουν πλιάτσικο σε μαγαζιά και να καταστρέφουν ξένες περιουσίες.

Όποιος είναι μάγκας, ας σπάσει τη Βουλή! Θα μου πείτε αυτό δεν ταιριάζει με τον τίτλο μου, αφού πρόκειται για το άντρο της Δημοκρατίας (τρομάρα τους), αλλά όταν έχεις έναν στόχο και δεν έχεις τη δύναμη να τον πετύχεις, δεν «σκοτώνεις» ότι κινείται γύρω σου.

Μια χαμένη ευκαιρία λοιπόν… Πεταμένη στον Καιάδα…

Λυπάμαι για την πλειοψηφία των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που μας εκπροσωπούν στη Βουλή. Μόνη όαση τις ημέρες που μας πέρασαν 2 από δαύτους. Η κα. Αλέκα Παπαρήγα και ο κος. Γιώργος Καρατζαφέρης. Ναι. Γιατί αξίζουν την αναφορά μας, με τη στάση που τήρησαν και τους λόγους που εξέθεσαν τις ελάχιστες φορές που εμφανίστηκαν στο γυαλί.
Κρίμα για τον κο. Αλαβάνο και τους υπολοίπους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που πραγματικά χάιδευαν αυτιά… Ποιων όμως? Ποιων?

Κάπου εδώ, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε, τη θαυμαστή «φάρα» των δημοσιογράφων! Κατευθυνόμενα πιόνια, σε ένα παιχνίδι χωρίς τέλος! Κομματόσκυλα και προπαγανδιστές, ηθικοί αυτουργοί πολλών κακών! Κακή δημοσιογραφία από τους περισσότερους παραθυρολάγνους και τρομολάγνους!

Η πατρίδα μας χρειάζεται ηρεμία, σύνεση και αποφασιστικότητα! Δεν χρειάζεται χαοτικές φωνές! Ας μην βγάζουμε τα μάτια μας, μόνοι μας. Η Ελλάδα, δεν βάλλεται…ακόμα τουλάχιστον… από κανέναν. Από τους μόνους που κινδυνεύει (πάντα), είναι από εμάς τους ίδιους, τη μεμψιμοιρία μας και τη διχόνοια που από τα αρχαία χρόνια χαρακτηρίζει το λαό μας.

Εύχομαι, το παλικάρι να αναπαυθεί και να ζήσει σε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που γνώρισε εδώ!

Εύχομαι επίσης, τα επόμενα χρόνια, οι πολιτικοί να δουλέψουν περισσότερο με νέους και για τους νέους! Να δημιουργήσουν το πλαίσιο ανάπτυξης των επόμενων γενεών μέσα από σωστές βάσεις παιδείας και οργανωτικής δομής κοινωνικών τάξεων και ισονομίας των πολιτών.

Ο διαχωρισμός τάξεων έχει αρχίσει, πάντως, να γίνεται πιο ευδιάκριτος από ποτέ! Και δυστυχώς…άγαρμπα!

Ψυχραιμία φίλοι μου…ψυχραιμία!