Δολοφονία της Δημοκρατίας σε μία χώρα εκτός ελέγχου εδώ και...μήνες!

Και ξαφνικά όλοι πολεμούσαν για τον Αλέξανδρο… ή Αλέξη…ή Gregor…
Και μετά… η Ελλάδα στις φλόγες…
Η Ελλάδα που πάλλεται… Η Ελλάδα που αντιστέκεται…
Χα! Όχι ρε παιδιά δεν είναι αυτό Ελλάδα! Ούτε ο σκατόψυχος μπάτσος νταής, ούτε τα «παιδιά με τα μαύρα» που κερνάνε «μπουκάλια» (μολότοφ δηλ.), στο όνομα κάποιου -αν είναι δυνατόν- νεκρού.

Το κράτος, στο σύνολό του, φάνηκε λίγο να υπερασπιστεί τη χώρα… Την ασφάλειά της… Το δικαίωμα των πολιτών της κάθε πόλης που καιγόταν επί 5 μέρες, να ζουν την καθημερινότητά τους με τα χίλια μύρια άλλα προβλήματα, αλλά σίγουρα όχι και με αυτά!

Βέβαια, σε κάποιο βίντεο από αυτά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, είδα τον κο. Προκόπη Παυλόπουλο να χαζογελάει, λίγο πριν ξεκινήσει την ενημέρωσή του για τα δρώμενα στους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. Ημέρα Δευτέρα ήταν… Μέσα στον χαμό… και αυτός εκεί… Χαιρόταν μάλλον γιατί, ο Πρωθυπουργός δεν έκανε δεκτή λίγες μέρες πριν την παραίτησή του? Μήπως γιατί είχε βρει τελικά σχέδιο εκτόνωσης της κατάστασης; Μήπως γιατί έμαθε ότι ο Αλέξης θα αναστηθεί; Μήπως γιατί ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ ήδη το Βατοπέδιον; Μήπως αλήθεια θυμάται κανείς την υπόθεση Ζαχόπουλου; ΟΧΙ βέβαια…

Πάντα ένα μεγάλο γεγονός έρχεται ή πολλές φορές «γεννάται», για να ξεχαστεί κάποιο άλλο που δεν βολεύει να συνεχιστεί…

Ημέρα Πέμπτη σήμερα και από αύριο (για να μην πω από σήμερα), οι μόνοι που θα θυμούνται και θα λυπούνται πραγματικά για τον Αλέξη, θα είναι οι γονείς τους και τα αδέρφια του. Έτσι είναι.

Η αφορμή για μία λαϊκή εξέγερση που σιγόβραζε εδώ και καιρό δόθηκε…
Ο χειρισμός όμως του λαού για την εξέγερση αυτή που υπό άλλη μορφή θα είχε τεράστιο όγκο πλήθους και πολύ καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα μας και το αύριο αυτής, ήταν τουλάχιστον ατυχής και προσβλητικός για τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας, που στην τελική, τα ίδια σχεδόν πιστεύω έχουν με αυτούς που κατέληξαν να κάνουν πλιάτσικο σε μαγαζιά και να καταστρέφουν ξένες περιουσίες.

Όποιος είναι μάγκας, ας σπάσει τη Βουλή! Θα μου πείτε αυτό δεν ταιριάζει με τον τίτλο μου, αφού πρόκειται για το άντρο της Δημοκρατίας (τρομάρα τους), αλλά όταν έχεις έναν στόχο και δεν έχεις τη δύναμη να τον πετύχεις, δεν «σκοτώνεις» ότι κινείται γύρω σου.

Μια χαμένη ευκαιρία λοιπόν… Πεταμένη στον Καιάδα…

Λυπάμαι για την πλειοψηφία των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που μας εκπροσωπούν στη Βουλή. Μόνη όαση τις ημέρες που μας πέρασαν 2 από δαύτους. Η κα. Αλέκα Παπαρήγα και ο κος. Γιώργος Καρατζαφέρης. Ναι. Γιατί αξίζουν την αναφορά μας, με τη στάση που τήρησαν και τους λόγους που εξέθεσαν τις ελάχιστες φορές που εμφανίστηκαν στο γυαλί.
Κρίμα για τον κο. Αλαβάνο και τους υπολοίπους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που πραγματικά χάιδευαν αυτιά… Ποιων όμως? Ποιων?

Κάπου εδώ, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε, τη θαυμαστή «φάρα» των δημοσιογράφων! Κατευθυνόμενα πιόνια, σε ένα παιχνίδι χωρίς τέλος! Κομματόσκυλα και προπαγανδιστές, ηθικοί αυτουργοί πολλών κακών! Κακή δημοσιογραφία από τους περισσότερους παραθυρολάγνους και τρομολάγνους!

Η πατρίδα μας χρειάζεται ηρεμία, σύνεση και αποφασιστικότητα! Δεν χρειάζεται χαοτικές φωνές! Ας μην βγάζουμε τα μάτια μας, μόνοι μας. Η Ελλάδα, δεν βάλλεται…ακόμα τουλάχιστον… από κανέναν. Από τους μόνους που κινδυνεύει (πάντα), είναι από εμάς τους ίδιους, τη μεμψιμοιρία μας και τη διχόνοια που από τα αρχαία χρόνια χαρακτηρίζει το λαό μας.

Εύχομαι, το παλικάρι να αναπαυθεί και να ζήσει σε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που γνώρισε εδώ!

Εύχομαι επίσης, τα επόμενα χρόνια, οι πολιτικοί να δουλέψουν περισσότερο με νέους και για τους νέους! Να δημιουργήσουν το πλαίσιο ανάπτυξης των επόμενων γενεών μέσα από σωστές βάσεις παιδείας και οργανωτικής δομής κοινωνικών τάξεων και ισονομίας των πολιτών.

Ο διαχωρισμός τάξεων έχει αρχίσει, πάντως, να γίνεται πιο ευδιάκριτος από ποτέ! Και δυστυχώς…άγαρμπα!

Ψυχραιμία φίλοι μου…ψυχραιμία!