1 friend request...

«…Στα σοβαρά μην με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό
Είναι κι ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει
Έγινε το αύριο πάλι χθες…»

Κάπως έτσι θυμάμαι την τελευταία εικόνα της Βάνιας... Ναι, με τη μελωδία του Αλκίνοου, από τη φωνή της Χαρούλας, ενώ πίναμε μπύρες σε μια παραλία της Βουλιαγμένης ξημερώματα και μόλις είχαμε... “τελειώσει” και αυτή να μου λέει, «αυτό το τραγούδι θα μπορούσα να στο τραγουδάω όλο εγώ…». Την κοίταξα σχεδόν απορημένος…αν και μέσα μου ήξερα…
Από τότε σιωπή… Χάθηκε… Τα τηλέφωνά της κλειστά… msn κενό… το Skype ανενεργό… το profile της στο facebook ανύπαρκτο… Πέρασα από το σπίτι της… Φώτα…! Δεν τόλμησα να χτυπήσω… Έφυγα και απλά σκέφτηκα ότι ίσως να μετάνιωσε για ότι έγινε και το καταλαβαίνω βέβαια…εν μέρει…

Τη Βάνια τη είχα δει πρώτη φορά στη συναυλία του Manu Chao στο Terra Vibe στη Μαλακάσα. Γνωριστήκαμε από κοινούς φίλους. Μου έκανε εντύπωση γιατί έμοιαζε με σύγχρονη πριγκίπισσα ντυμένη σε στολή νέο-χίπισσας. Δεν έπεσα και πολύ έξω… Παιδί των Νοτίων Προαστίων, από ευκατάστατη οικογένεια, με τους ψυχολόγους της…τις αϋπνίες της… τα χάπια της… και το πέρασμά της από τον υπέροχο κόσμο του αλκοολισμού ήδη από τα 20 της…
4 χρόνια πριν δηλαδή…
Κλασσικά υπήρχε στο παρελθόν και για κάποια στιγμή της ζωής της και ο αλητόφλωρος γκόμενος που την είχε κολλήσει γιατί της φερόταν όσο χειρότερα γινόταν και της έριχνε και καμία ψιλή στο τσακίρ (ξέρετε αυτά που γουστάρουν οι γυναίκες σε μικρότερες ηλικίες…) και όλα καλά!!

Ιδανικό προφίλ γκόμενας ή ανθρώπου που πάω και κολλάω… Τρελή κι αδέσποτη… με την ψευδαίσθηση της αλλαγής της από εμένα… Και τη διαφαινόμενη μάχη για τη διεκδίκησή της…
Και ξέρετε…Πετυχαίνει!
Όντως στρώνω ανθρώπους! Με εμπιστεύονται… Αφήνονται… Αλλάζουν… Ε, και τότε φεύγουν!!! Συνήθως, ο τυχερός, είναι πάντα ο επόμενος από εμένα… Βέεεεβαια… Είναι αυτός που του έχω στρώσει την μπάλα στη γραμμή κι έρχεται απλά και τη χαϊδεύει για να την ωθήσει προς τα δίχτυα και να βάλει το γκολ!

Οι μήνες μου περνούσαν, κι εγώ σερνόμουν από αγκαλιά σε αγκαλιά, από ξεφτίλα σε ξεφτίλα και από πάρτυ σε πάρτυ… Μέχρι μια μέρα που...

«Πω, πω... 2+ πήγε... Από τις 9 το πρωί τρέχω σαν τον μαλάκα και έφτασε τέτοια ώρα για να μαζευτώ από αυτό το μπουρδέλο που έχω μπλέξει για δουλειά 6 χρόνια τώρα...»

Σε εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών δουλεύω σαν group manager και αν δεν κλείσω 15ωράκι, θεωρείται ημιαργία... (έτσι είχα βρεθεί και στη Μαλακάσα... Σίγα μην περπατούσα εγώ τόσα χιλιόμετρα για να φτάσω στις συναυλίες... Πάσο, parking και κύριος η τεμπελάρα!).

Ενώ νύσταζα, με έτρωγε να μπω στο facebook να χαζέψω λίγο και να κοιμηθώ πιο αποχαυνωμένο ακόμα...

“You have…1 friend request” & “1 inbox”

…Vania V.

“Όχι θεέ μου... Όχι... δε το πιστεύω!!! H Bάνια...”

Τα δευτερόλεπτα που πέρασαν όσο κοιτούσα τη φωτογραφία της μου φάνηκαν αιώνας...

Accept!

Θεέ μου...είναι το ίδιο όμορφη ακόμα... Πωωωω...10 μήνες πέρασαν...

Mutual Friends…1

Thanos Trivizas

O Θάνος ήταν γνωστός μου μέσω του κολλητού μου του Γιώργου και τον είχα δει άλλη δύο φορές πριν γνωρίσω τη Βάνια… Μέσω του Θάνου γνώρισα τη Βάνια… Ήταν η κοπέλα του… Και είναι ακόμα απ’ ότι βλέπω στο relationship status…
Ναι… ήταν και τότε κοπέλα του…εκείνο το βράδυ στη Βουλιαγμένη… Αλλά…
Κάτι μαγικό μας οδηγούσε… Και μένα κι αυτήν… Κάτι ανεξέλεγκτο! Είχαμε θολώσει…Δεν σκεφτόμασταν! Απλά το κάναμε… γιατί λίγο ακόμα και θα έσπαγαν μάλλον τα πάντα μέσα μας… Έπρεπε να βγει αυτό το συναίσθημα… Έπρεπε να εκτονωθεί… Έπρεπε… (?)

Κλικ στο inbox… To μήνυμα περίμενε να χαζέψω πρώτα λίγο τις φωτογραφίες της για να καταλάβω πως ζει… Όλες παλιές… πριν τη γνωρίσω…

Ανοίγω το inbox…

“Πίστευα πως δεν θα σε ξαναδώ ποτέ… Έφυγα και κρύφτηκα γιατί…έτσι έπρεπε… Ντράπηκα πολύ την επόμενη μέρα… Για τον Θάνο… για μένα… για σένα… Δεν ήξερα πώς να ξεφύγω από αυτό που έκανα και από αυτό που ένιωθα τελικά για σένα… Τόσο σύντομα… Tόσο όμορφα… Tόσο δυνατά…
Λένε όμως πως όταν οι άνθρωποι προγραμματίζουν… ο Θεός γελά…
Αυτό το λάθος έκανα κι εγώ… Προγραμμάτισα να μην ξαναδώ τα μάτια σου… και τελικά καταδικάστηκα να τα «βλέπω» για μια ζωή… Αλήθεια, δεν το φανταζόμουν ποτέ… Το έμαθα ή μάλλον το κατάλαβα…μετά…
Στο link που θα βρεις από κάτω θα βρεις μια φωτό που θα μπορείς κι εσύ να τα βλέπεις… Αλλά σε παρακαλώ μόνο από εκεί… Με τον Θάνο ζούμε όμορφα και δεν θα ήθελα τίποτα να αλλάξει τη ζωή μου πλέον…
Μια νύχτα…ήταν αρκετή για να αλλάξει για πάντα…
Δεν σε κατηγορώ… Μαζί το κάναμε… Αλλά μόνη μου το συνεχίζω… Έτσι έπρεπε
Καληνύχτα…

υ.γ.: Oύτε το σ’ αγαπώ δεν μπόρεσα να «χτίσω» μέσα μου για να στο πω… έστω τώρα! Μέσα από εδώ θα "επικοινωνούμε"... σαν φίλοι...”

Πατάω το link…

………………………………………………………………………………………………………………...................
Σιωπή…
Δάκρυ…
Χαμένος…
Κενό…

Δεν το πιστεύω…
Ένα μωρό με μάτια ίδια με τα δικά μου…

Τελικά… Έπρεπε…(?)

"...Κοιτάζω έξω και χαράζει...

...Έγινε το αύριο πάλι χθες..."

(* To 54% από τους αναγνώστες μας, στην ερώτηση "τι έπρεπε να κάνει η Βάνια", πιστεύει πως θα "έπρεπε να χωρίσει με τον Θάνο...από την αρχή ή έστω τώρα που το έμαθε". Το 27% (καθόλου μικρό ποσοστό αναλογικά, πιστεύει πως θα "έπρεπε η Βάνια να κρατήσει μόνο για τον εαυτό της, αυτό που μόνο η ίδια γνώριζε..."! Αλήθεια...πόσο εύκολα θα μπορούσε να ζήσει όμως μέσα της, με οποιαδήποτε επιλογή...Μάλλον καθόλου!

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.)