ΠΑΤΜΟΣ - The End (πριν το...βιβλίο)

Το μάτι μου ανοίγει από το ροχαλητό του Χρήστου.
- Σσσς. Κάνω, και αμέσως σταματάει.
Τι περίεργο. Φαίνεται ότι ο εγκέφαλός του λειτουργεί με τη μέθοδο της υπνοπαιδείας!
Αλλάζω πλευρό μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ λίγο ακόμα αλλά που τέτοια τύχη. Το ροχαλητό επανέρχεται δριμύτερο.
Ας σηκωθώ καλύτερα, γιατί δεν το βλέπω να σταματάει…
Βγαίνω στην βεράντα και βρίσκω τη Μαρία να πίνει το χυμό της χαζεύοντας ένα περιοδικό.
- Καλημέρα. Με τα ρούχα κοιμήθηκες εσύ; Ρωτάει.
- Ναι. Η βαλίτσα μου είναι επάνω ακόμα.
- Καλά με αυτόν θα κοιμάσαι; Συνεχίζει αφήνοντας το περιοδικό στο τραπέζι.
- Άσε και δεν θέλεις να ξέρεις τι έπαθα εχθές.
Το ροχαλητό του είναι απερίγραπτο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν κοιμηθεί εχθές ήθελε να ενώσουμε και τα κρεβάτια!
- Πλάκα κάνεις!
- Μακάρι να έκανα πλάκα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Φτιάχνω τον καφέ μου και κάθομαι να
ξεφυλλίσω ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό.
Η καημένη η Μαρία, σίγουρα δεν ξέρει για τον Φρανσουά. Ή μήπως ξέρει και η επιλογή της είναι συνειδητοποιημένη ; Μπα, αποκλείεται να είναι αλήθεια όλες αυτές οι κακίες που λέει ο Ανδρέας από πίσω της. Ότι τον θέλει τάχα μου για να κάνει μεγάλη ζωή και τέτοιες αηδίες.
- Για να πούμε τίποτα ευχάριστο βρε Μαράκι. Πότε με το καλό ο γάμος;
- Τον Οκτώβρη.
- Α, μάλιστα. Στην Ελούντα είπαμε. Σωστά;
- Ναι, στην Ελούντα.
- Και που θα μείνετε μετά τον γάμο;
- Οι γονείς μου θα μου αγοράσουν ένα σπίτι στο Ψυχικό. Ξέρεις ο Φρανσουά διάλεξε το Ψυχικό γιατί είναι κέντρο απόκεντρο. Αλλά επειδή δεν έχουμε βρεί το κατάλληλο σπίτι ακόμα, θα μένουμε προς το παρόν σ’ αυτό που νοικιάζει ο Φρανσουά. Μέσα στο χρόνο όμως πιστεύω ότι θα έχουμε μετακομίσει.
Ορίστε που διαλέγει και τη προίκα ο σόγαμπρος! Α, δεν γίνεται. Τούτη εδώ όχι μόνο δεν έχει ιδέα, αλλά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και κάποιος πρέπει να την ξυπνήσει!
- Μμμ, ωραία. Και μένα μ’ αρέσει το Ψυχικό. Συνεχίζω καθώς ρουφάω με το καλαμάκι τον καφέ μου. -Οι γονείς του καλοί είναι;
- Καλοί…Μη νομίζεις ότι γνωριζόμαστε και τόσο καλά, τα τυπικά…. ΄Αλλωστε οι δικοί του γυρίζουν τον κόσμο συνέχεια και δεν είναι και πολύ δεμένοι με τον Φρανσουά. Να φανταστείς ότι μεγάλωσε εσώκλειστος σε σχολείο αρένων.
Νάτο! Από ‘κει του ‘μεινε το κουσούρι!
- Θα πρέπει να γίνει πολύ ωραίος ο γάμος στην Ελούντα. Κουμπάρος ποιος θα είναι;
- Ένας φίλος του που έχει το δικηγορικό γραφείο που δουλεύει. Ο Γιώργος ο Κοντινός.
- Α, ναι τον γνωρίζω. Έχει τύχει να βγούμε στην ίδια παρέα μερικές φορές.
Το παζλ έχει αρχίσει να δένει τέλεια. Ο κουμπάρος είναι ένας χοντρούλης καλοβαλμένος, από τους τύπους που ψάχνεις να βρείς τσαλάκωμα στο πουκάμισο και δεν βρίσκεις με τίποτα. Με πολύ καλή κοινωνική θέση και ακόμα πιο πλούσια μνηστή, αλλά παρόλα αυτά εμένα πάντα μου έκανε μισογύνης. Μάλιστα είχε ακουστεί κατά καιρούς ότι το πήγαινε το γράμμα με έναν άλλον από την παρέα του, που είχε μια ασφαλιστική εταιρεία. Αλλά από την άλλη ποιος να δώσει βάση στις κακίες του κόσμου... Τώρα όμως όλα βγάζουν νόημα.
- Θα έρθεις και συ με τον Ανδρέα. Μου λέει η Μαρία.
- Σ’ ευχαριστώ πολύ. Βεβαίως και θα έρθω.
- Που θα έρθει; Ρωτάει ο Ανδρέας τη Μαρία, τεντώνοντας τα χέρια του από τη μπαλκονόπορτα.
- Στο γάμο.
- Α, ναι, Ελούντα σου ‘ρχόμαστε. Δηλώνει και κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη χαϊδεύοντας την κοιλιά του. – Όλο το jet- set θα είναι συγκεντρωμένο. Σωστά δεν τα λέω Μαρία;
- Σταμάτα πια βρε βλαμένο. Του λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού η Μαρία, χτυπώντας τον με το περιοδικό στο κεφάλι.
- Μη βαράτε, γιατί δεν αντέχει άλλη κακοποίηση ετούτο το κορμί. Δηλώνει γελώντας ο Ανδρέας και μπαίνει στη κουζίνα για καφέ.
- Μαρία, πως σου φαίνεται ο Γιώργος;
- Ποιος Γιώργος;
- Ο φίλος του Άγγελου.
- Για σένα;
- Όχι για μια ξαδέρφη που έχω στο χωριό. Για μένα βέβαια.
- Δεν κάνει αυτός.
- Γιατί το λες έτσι;
- Γιατί έχει τα μυαλά του πάνω απ’ το κεφάλι. Για αυτό. Σ’ αρέσει;
- Για να ρωτάω…Η αλήθεια είναι πως ενώ τον ξέρω χρόνια και ποτέ δεν μου έκανε εντύπωση, τώρα στο νησί μου φαίνεται συμπαθητικός.
- Ε, στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι!
- Λες;
- Σίγουρα. Άσε που φαίνεται και σαμιαμίδι δίπλα σου!
Σε λίγο έρχονται και οι υπόλοιποι στη βεράντα και
με τούτα και με κείνα περνά η ώρα και ξεκινάμε για το μπάνιο. Σήμερα αποφασίστηκε τελικά ότι τα αγόρια της παρέας ( να τα κάνει ο Θεός αγόρια…), θα πάνε για ψαροντούφεκο στους Λειψούς. Εγώ λόγω του κακού ύπνου που έκανα εχθές δεν με βλέπω να αντέχω, και επειδή και η Μαρία δεν θέλει ταρακούνημα σήμερα, αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο μόνες μας στο Καλό Λιβάδι. Το μοντέλο είπε θα πάει για μπάνιο με τον Άγγελο και τον Γιώργο.
Ευκαιρία σήμερα που θα είμαστε μόνες μας να τη
ψαρέψω κιόλας. Είμαι σίγουρη ότι ούτε που υποψιάζεται
για τα καμώματα του καλού της. Γνωστό το έργο
άλλωστε…
Και θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμα… Αλλά δεν… Ίσως σε κάποιο βιβλίο...

Αυτό που για άλλη μια φορά μένει και επιβεβαιώνεται, είναι ότι, όταν σε πετύχει αυτό το ανάπηρο τυφλό μωρό με το βέλος του δεν σκαμπάζεις τίποτα!. Απλά κολλάς και ΄συ από την αναπηρία του. Δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν καταλαβαίνεις. Μέχρι μια ωραία πρωία, που ξυπνάς από τον λήθαργο, και ο εφιάλτης σου χαμογελάει με το χρυσό του δόντι να αστράφτει!

Ν.Ρ.