Kαι ξαφνικά ακούω γύρω μου συνέχεια για νέα παιδιά που μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία για 1002 παθήσεις που «σκάνε» πάνω τους... Για άλλους που τρελάθηκαν και για τρίτους που δεν άντεξαν τον τόπο μας και φύγαν μακριά... Ξαφνικά ο καρκίνος θερίζει...ξαφνικά όλα γύρω αλλάζουν... Άρχισα και συνειδητοποιούσα πράγματα, όταν αντιλαμβανόμουν ότι μια μέρα έλειπαν από τα μέρη που σύχναζα φάτσες γνωστές... Φάτσες που είχα συνηθίσει να βλέπω και ας μην τους μίλαγα... Κάθε ηλικίας...
Αλλάζουν κι άλλα...
Ξαφνικά, νομίζω πως αλλάζουν και οι φίλοι μου... ίσως κι εγώ!
Στη δουλειά μου με ενοχλούν πλέον περισσότερα πράγματα από την σιχαμένη γραφειοκρατία, αλλά και πολλά άλλα που αδιαφορώ με μεγαλύτερη ευκολία...
Αυτοί που μένουν ίδιοι εκεί, είναι οι ρουφιάνοι! Όπως σε όλες τις δουλειές βέβαια! Η μόνη θέση που μένει σταθερή! Ναι, ναι... Αυτή του ρουφιάνου! Αυτού που επιβιώνει δίνοντας κόσμο και πίνοντας αίμα τρίτων... Η χαρά των αφεντικών και των διευθυντάδων...
Οι πούστηδες πληθαίνουν...σε ψυχή και σώμα...
Ξαφνικά, νομίζω πως αλλάζουν και οι φίλοι μου... ίσως κι εγώ!
Στη δουλειά μου με ενοχλούν πλέον περισσότερα πράγματα από την σιχαμένη γραφειοκρατία, αλλά και πολλά άλλα που αδιαφορώ με μεγαλύτερη ευκολία...
Αυτοί που μένουν ίδιοι εκεί, είναι οι ρουφιάνοι! Όπως σε όλες τις δουλειές βέβαια! Η μόνη θέση που μένει σταθερή! Ναι, ναι... Αυτή του ρουφιάνου! Αυτού που επιβιώνει δίνοντας κόσμο και πίνοντας αίμα τρίτων... Η χαρά των αφεντικών και των διευθυντάδων...
Οι πούστηδες πληθαίνουν...σε ψυχή και σώμα...
Οι πουτάνες - των ίδιων κατηγοριών - σταθερές...
Κόσμοι χάνονται... πολιτισμοί σβήνουν κι εμείς παρατηρητές....
Στη φάση αυτή των σκέψεών μου συμμέτοχοι πολλοί... "Επαναστάτες"? Λίγοι!
Άλλωστε μην ξεχνάτε... Η διαφορά του Επαναστάτη από τον Γραφειοκράτη-Τυπικό, είναι ότι ο πρώτος... πάντα πεθαίνει πρώτος, ενώ ο δεύτερος... πάντα ζει ! (?)
Το άρθρο αυτό, το έγραψα απλά και μόνο για να μας υπενθυμίζω, ότι κάποιες φορές πρέπει να σκεφτόμαστε... πρέπει να κάνουμε τη δική μας επανάσταση στην καθημερινότητα... πρέπει να αλλάξουμε ανιαρές συνήθειες και να καταλάβουμε ότι υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα από το τίποτα που μας απασχολεί, όπως οι κόντρες Βενιζέλου-Παπανδρέου, Μακρυ...γιάννηδων και Κοντο...παυλέων/θανάσηδων, Τζάκη-Ράπτη, κλπ. Ξεκολάτε μάγκες...! Είστε αδιάφοροι και κουραστικοί!
Καληνύχτα και...καλημέρα!
Κόσμοι χάνονται... πολιτισμοί σβήνουν κι εμείς παρατηρητές....
Στη φάση αυτή των σκέψεών μου συμμέτοχοι πολλοί... "Επαναστάτες"? Λίγοι!
Άλλωστε μην ξεχνάτε... Η διαφορά του Επαναστάτη από τον Γραφειοκράτη-Τυπικό, είναι ότι ο πρώτος... πάντα πεθαίνει πρώτος, ενώ ο δεύτερος... πάντα ζει ! (?)
Το άρθρο αυτό, το έγραψα απλά και μόνο για να μας υπενθυμίζω, ότι κάποιες φορές πρέπει να σκεφτόμαστε... πρέπει να κάνουμε τη δική μας επανάσταση στην καθημερινότητα... πρέπει να αλλάξουμε ανιαρές συνήθειες και να καταλάβουμε ότι υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα από το τίποτα που μας απασχολεί, όπως οι κόντρες Βενιζέλου-Παπανδρέου, Μακρυ...γιάννηδων και Κοντο...παυλέων/θανάσηδων, Τζάκη-Ράπτη, κλπ. Ξεκολάτε μάγκες...! Είστε αδιάφοροι και κουραστικοί!
Καληνύχτα και...καλημέρα!
6 σχόλια:
Axxxx πόσο στα λόγια μου έρχεσαι...
Χαίρομαι πολύ για το post σου αυτό, γιατί επιτέλους κι εσύ άρχισες να αρνείσαι να γράψεις άλλο ένα σχόλιο για τη φριχτή μας καθημερινότητα και έβαλες λίγο την ψυχή σου να γράψει...
Καλό είναι να σκεφτόμαστε έτσι σιγά σιγά οι νέοι μπας και αλλάξουν κάποια πράγματα γύρω μας. Σκεφτείτε με την καρδιά που και που...δεν βλάπτει!
O ΑΝΔΡΑΣ ΛΕΕΙ:
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΚΑΛΗ! ΜΕ ΚΑΛΗ ΘΕΣΗ ! ΧΡΗΜΑΤΑ ! ΓΙΑΤΙ ? ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΝΑ ΕΧΩ ΠΡΟΦΙΛ ΣΩΣΤΟ, ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ! ΩΧ ΛΑΘΟΣ ΘΕΛΩ! ΝΑ ΒΡΩ ΚΟΠΕΛΑ ! ΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ! ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑΝ ΤΗΝ ΒΡΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΩΡΑΙΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ! ΝΑ ΕΧΩ ΤΡΟΠΟΥΣ ! ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΙΝ ΝΑ ΦΩΡΑΩ ΩΡΑΙΑ ΡΟΥΧΑ ! ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ !
ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ ! ΑΡΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΧΕΙ ΚΟΣΤΟΣ ! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΩΣ. ΑΠΟ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΥΡΑ Κ ΑΝ ΤΟ ΔΩ, ΜΟΥ ΤΡΩΕΙ ΧΡΟΝΟ. ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ . ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Σ
Γυρίζεις καθε βράδυ σπίτι σου έχοντας "φορτώσει" ολη μερα για την δουλεία σου, το αφεντικό σου, τους πελάτες που σε πρηζουν για το μακρυ τους και το κοντο τους, για τους μαλάκες του πολιτικους που τσακωνονται για την καρέκλα και την κουτάλα.Για τους καφρους (οπαδούς και παράγοντες) που καταστρέφουν τα σπορ που λατρεύεις.Για τους παπαδες που διαλύουν καθε μερα με χειρουργικη (τι ειρωνεία...) ακριβεια καθετι που έχει σχεση με την ηθική και την πίστη.Ανοιγεις το χαζοκούτι που σε βομβαρδίζει με ο,τι θελει να σου πουλησει...και ξαφνικά μαθαίνεις για ενα γνωστο που είναι άρρωστος, για ενα φίλο ή γειτονα που έχει καποιο πραγματικά σοβαρο προβλημα. Συνειδητοποιείς οτι έχεις να μιλήσεις με τους φίλους 4-5 ημέρες και να τους δεις διπλάσιες... Και τοτε με ένα χαμόγελο πικρό σκέφτεσαι «περνάει ο καιρός και εγω αναλώνομαι με όλα αυτά που με τα ασήμαντα ....».
Το κακό ειναι οτι ολο λες «δεν θα το ξανακανω» και όλο μεσα στην ιδια λούμπα πεφτεις.....
Όταν λέμε "υγειά μας να 'χουμε" το πιστεύουμε μόνο για εκείνη την στιγμή. Μετά απο 2 λεπτά το ξεχνάμε και ασχολουμαστε με όλου του κόσμου τις μαλακίες και μια μέρα σκάει το μπαλόνι... και παπαλα!!!
Αδραξτε την μέρα, ζήστε για εσάς και για αυτούς που αγαπάτε και αφήνετε καθετι ανούσιο να περνάει απο δίπλα σας χωρίς να σας ακουμπάει.
Και φυσικά 8α θερίσει ο καρκίνος, "η τρέλα" και η φυγή... ο άνθρωπος δε ζει πια στο φυσικό του περιβάλλον, οι προσδοκίες της κοινωνίας από μας και κατ'επέκταση οι απαιτήσεις οι δικές μας από τους εαυτούς μας είναι εκτός φυσικής πραγματικότητας, εκτός ποιότητας, είναι τοξικές, είναι μόνο ποσοτική παραγωγή. Είναι έξω από το συναισθηματικό πεδίο και άρα έξω από το ανθρώπινο. Οδεύει προς το ρομποτικό... Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε άλλωστε...?
Το συναίσθημα-άχρηστο...
Η ευαισθησία-άχρηστη...
Μονο λογική.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια του συναισθήματος (..."αυτά είναι ανωριμότητες"..."μόνο αν πουλάνε").
Το συναίσθημα όμως είναι ο ΟΔΗΓΟΣ για την ψυχική μας ισορροπία, αυτό μας φωνάζει stop σε καταστάσεις που δε μας ταιριάζουν και ας μη ξέρουμε γιατί, σε τοξικές συνθήκες που μας τρώνε από μέσα και που παραμένουμε θεατές επειδή η λογική ξέρει καλύτερα. Το συναίσθημα είναι αυτό που θα μας πει προχώρα στην όποια επιλογή μας ταιριάζει, στην ποσότητα που αντέχουμε να επενδύσουμε. Το θέμα είναι να ζούμε τη ζωή όχι να μας ζει... Δεν ήρθαμε μόνο για να παράγουμε και να καταναλώσουμε...
Ας μην φτάσουμε τον υψηλότερο στόχο μας με τίμημα τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι όλα μάταια...
Ας έχουμε επαφή με τον εαυτό μας, έτσι θα σταματήσουν και οι "δίκες" στο κεφάλι μας, θα είμαστε ευχαριστημένοι για μας, όχι για τους άλλους. Όχι γιατί προχωράμε από κεκτημένη ταχύτητα επειδή το κάνουν και οι άλλοι. Αν χαλαρώσουμε λιγο θα αρχίσει σιγά σιγά να ελευθερώνεται και η πίεση που συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα και μπορεί να γίνει καρκίνος... Ανοίξτε τη στρόφιγγα, πείτε ένα STOP για λίγο, κάντε μία αυτοκριτική μία αυτοαξιολόγηση. Δεν είναι ανέφικτο να αλλάξουμε πορεία αν πραγματικά νιώθουμε ότι εκεί θα αισθανόμαστε καλά, κι ας μην έχουμε τα προνόμια που έχουμε τώρα... Τουλάχιστον θα έχουμε εμάς!
Μπροστά έχει γκρεμό παιδιά, το ξέρετε? Πείτε ένα STOP και κοιτάξτε...
κοπελιά με συγκίνησες πρωι πρωι...
Δημοσίευση σχολίου