ΚΟΣΟΒΟ...ΤΟ "ΧΑΡΤΙ" ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ!

Η μία μετά την άλλη χώρα, αναγνωρίζει καθημερινά το νέο «Ανεξάρτητο» κράτος του Κοσόβου! Το νέο κράτος που οριοθετεί την έναρξη της επέκτασης της Μεγάλης Αλβανίας και των επεκτατικών της βλέψεων σε συνεργασία με την αγαπητή «αδελφή» Τουρκία! Το συγκεκριμένο σχέδιο είναι μια εκμοντερνισμένη ερμηνεία του παλαιότερου Μουσουλμανικού τόξου, όπως λέγαμε και σκοπό έχει πλέον, την ισχυροποίηση των Η.Π.Α. στην περιοχή των Βαλκανίων που μέχρι πρότινος δεν είχε απόλυτα... Στη μέση βέβαια η μαρτυρική Σερβία, που σίγουρα δεν τούς «έκατσε» καλά μετά τις μάχες του 1999...
Και αυτό πληρώνει τώρα, αφού πέρα από το πολύχρονο «δυτικό εμπάργκο» που «τρώει», πλέον κυκλώνεται και συρρικνώνεται, στα μέτρα που τη θέλουν...

Πρώτη χώρα λοιπόν, που αναγνώρισε τη νέα κυβέρνηση της Αλβανίας και με φόντο τις Αμερικανικές σημαίες να κυματίζουν, ήταν φυσικά η Τουρκία... Ο λόγος βέβαια δεν είναι μόνο αυτός που προαναφέραμε... Είναι κάτι πιο σημαντικό... Με την αναγνώρισή του νέου «ανεξάρτητου» κράτους που προήλθε ύστερα από κατοχή, η Τουρκία αποκτά δεδικασμένο στην υπόθεση της Κύπρου και του εκεί "ανεξάρτητου τουρκικού κράτους", πού τόσα χρόνια λειτουργεί αυτόνομα χωρίς να έχει αναγνωριστεί από κανέναν, παρά μόνο από τους ίδιους... Κάμποσα Ευρωπαϊκά και Διεθνή δικαστήρια εκκρεμούν γι΄αυτό το ψέμα...
Βλέπετε οι Τούρκοι ξέρουν από κατοχές και παράνομες διεκδικήσεις εδαφών... Με αυτή όμως εδώ την πολύ σοβαρή υπόθεση, (που μάλλον δεν έχουμε αντιληφθεί, όσο πρέπει), η Τουρκία κρατάει ένα πολύ δυνατό χαρτί στα χέρια της, που σίγουρα αμέσως μετά την εκκαθάριση, θα ξεκινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες "καταθέσεώς" του, για να μπει το νερό στο αυλάκι και για το δικό της θέμα...
Μάλιστα για να σιγουρέψουν, οι ΄Τούρκοι "φίλοι" μας, την υπόθεση του Κοσόβου, έστειλαν αμέσως εκεί, στρατεύματα ενίσχυσης, εκπαιδευτές ειδικών δυνάμεων, αλλά και δασκάλους για την άμεση οργάνωση και στήριξη της μουσουλμανικής παιδείας και του κράτους...
Ο χρόνος,επίσης, που έγινε η ιστορία δεν είναι καθόλου τυχαίος... Είναι η ίδια περίοδος, με την διπλή ονομασία των Σκοπίων... Ξέρετε αυτής της υπόθεσης που με πλατύ Μητσοτακικό ψεύτικο καρφιτσωμένο χαμόγελο αντιμετωπίζει η Ντόρα Μπακογιαννή...; Αυτής!
Οι Η.Π.Α. πρέπει να υλοποιήσουν άμεσα τα σχέδια τους και να έχουν "καθαρίσει" τον χάρτη των Βαλκανίων άμεσα και πριν δυναμώσει ακόμα περισσότερο η Ρωσία του Πούτιν που αρχίζει να ξαναγίνεται... Ρωσία! Αυτή που δεν αναγνωρίζει το νέο κράτος του Κοσόβου και μαζί με την Κίνα δείχνουν να είναι οι μόνες αχτίδες φωτός στο σκοτάδι της παγκόσμιας εισβολής των Αμερικανών.
Η κυβέρνησή μας βέβαια, πιστό «ψαρωμένο» στρατιωτάκι απλά παρακολουθεί...
Δεν ξέρω αν θα ξαναφήσει τα αμερικανικά – ΝΑΤΟϊκα στρατεύματα να παρελαύνουν από τη Βόρεια Ελλάδα, πάλι για να συμπαρασταθούν στους αγωνιστές Κοσοβάρους σε ενδεχόμενη νέα ανάφλεξη, αλλά θα πρέπει να προσέχει, γιατί ο κίνδυνος το «επόμενο Κόσοβο», να γίνει η Θράκη... ελλοχεύει...!
Και μια ευχή... Οι χαμένες πατρίδες όλου του κόσμου να γυρίσουν στα χέρια αυτών που τους ανήκουν!

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΚΡΥΟΥ!

Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ..........

Επιτέλους είδαμε άσπρη μέρα σε αυτή τη χώρα...

Η "ΟΔΟΣ ΘΕΩΡΙΑΣ" ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ: Κατάργηση της γιορτής του "Ψέμματος" και του εμπορίου του Αγίου Βαλεντίνου!

ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ! ΠΟΤΕ...
ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ...

To "Φαινόμενο" (;) Τσίπρας...

Καλοκαίρι του 2006 και ένας συμπαθητικός νεαρός ξεπροβάλει σε αφίσες στις στάσεις των λεωφορείων της Αθήνας... Χαμογελαστός με άσπρο κοντομάνικο μπλουζάκι, αλά Τζεημς Ντην, τραβούσε την προσοχή όλων θέλοντας και μη, αφού αναρωτιόταν κανείς ποιος είναι αυτός και ποιοι μας τον σερβίρουν...
«Αλέξης Τσίπρας λέγεται», μου είπαν όταν ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου... «Ωραίος τύπος και πρωτότυπες ιδέες... Είναι ο υποψήφιος του Συνασπισμού για τον Δήμο της Αθήνας...»!

Οι μήνες πέρασαν, οι εκλογές έγιναν και το ποσοστό αλήθεια που συγκέντρωσε ήταν πρωτόγνωρο για μια κίνηση της αριστεράς στο Δήμο της Αθήνας...
Γκομενάκια «δεξιού» ύφους και στυλ, πανηγύριζαν πίσω από το νέο αστέρι της πολιτικής τη βραδιά των εκλογών τότε...
Στο Δήμο της Αθήνας αντιπολίτευση (και εκεί), ασκούσε ο Τσίπρας και μόνο, αφού εκμεταλλευόμενος την ανυπαρξία του ΠΑΣΟΚ (και εκεί) κέρδιζε έδαφος με προτάσεις φαντεζί και παρεμβάσεις σε θέματα που έβλεπε ότι είχαν δημοσιότητα και προβολή στην ευρεία μάζα... Π.χ. Νέο Γήπεδο Παναθηναϊκού στον Βοτανικό... Μόλις έγινε η πρώτη παρουσίαση του Νέο Γηπέδου και βγήκαν μακέτες...Τσουπ! Ο Τσίπρας πετάχτηκε με μια δήλωση πυροτέχνημα να πει, ότι παρ΄όλο που είμαι Παναθηναϊκός (ανάθεμά τον), θα πρέπει να εξεταστούν οι συμβάσεις με τον Δήμο! "Άσε ρε Τσίπρα", είπα εκεί για πρώτη φορά... Εσένα περιμέναμε, τιμητή της νομιμοτητας, να πεις τη «σοφία» σου για να ελεγχθεί και να προχωρήσει το έργο! Βέβαια είχε πολύ κάμερα το θέμα και άρθρα περισσότερα...

Λίγο καιρό μετά αναλαμβάνει εκπρόσωπος τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και οδηγεί τον «στεγνό» Αλαβάνο σε θέση αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης ουσιαστικά και στην κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου, πάλι ελλείψει Παπανδρέου...
Ναι, ναι... Ο Τσίπρας είναι αυτός που οργάνωνε και τα «ειρηνικά» συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας κάθε 3 και λίγο... Αυτός έστησε την πιο δυνατή ομάδα αριστεριστών «εμπρηστών» και εμπρηστών του κοινωνικού μας βίου για να έρχεται μετά να παρεμβαίνει ως πρεσβευτής όλων αυτών των δυνάμεων ο Αλαβάνος...και να διαβρώσει έτσι όλο το πολιτικό σύστημα, αλλά κυρίως το Κουμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, με την ελπίδα να τραβήξει κάποια "επαναστατικά μυαλά", στο μέρος του...
Ο Καραμανλής, μπορεί να κατηγορηθεί για τα πάντα, αλλά όχι για μαλάκας!
Δεν είπε τυχαία στο ντημπέητ των πολιτικών αρχηγών για τη συντήρηση των γνωστών-αγνώστων και την υποκίνηση των, από τον Αλαβάνο και το...επιτελείο του! Και όποιος ασχολείται λίγο από μέσα ξέρει...

Ο Αλάβανος μετά τις εκλογές τήρησε τη συμφωνία που είχε κάνει με τον «κολλητό» του πιτσιρικά, που τον ώθησε τόσο, για παράδοση της αρχηγίας του κόμματος.... Έστω κι έτσι... «Για προσωπικούς λόγους»...

Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας... το «φαινόμενο» όπως διάβασα σε σοβαρή καθημερινή πολιτική εφημερίδα, κερδίζει έδαφος, το οποίο έχει μείνει ελεύθερο από την ανυπαρξία του ΠΑΣΟΚ και τον «λίγο» τελικά Γιώργο Παπανδρέου. Μην εκπλαγείτε από τα ποσοστά που θα δείτε στις εκλογές που θα γίνουν σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα (πιστέψτε με).
Το έδαφος αυτό βέβαια είναι στρωμένο και από όλα τα μέσα του Λαμπράκη, που λόγω του «πολέμου» με την τωρινή ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, αβαντάρουν ακόμα και την Αθήνη Τσούνη, για να προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα σε αυτό... Έτσι, η καλύτερη και ασφαλέστερη λύση τώρα ποια είναι, για να ροκανίσουμε κι άλλο το ΠΑΣΟΚ;; Αβάντα σε Τσίπρα και το μικρό ΠΑΣΟΚΑΚΙ, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, που είναι και πιο κοντά στα ιδανικά και τα πιστεύω μας σαν κόμμα...

Πάντως, αρχηγό αριστερού κόμματος με ζελέ στο μαλλί, Ralph Lauren πουκάμισο και Prada παπουτσάκι, πρώτη φορά βλέπω... Μάλλον αυτά προστάζει η «νέα αριστερά»...

Εμείς λοιπόν, έστω και α ν συμμετέχουμε στην μεγαλύτερη διάδοσή του, μέσω του άρθρου μας, δεν θα ακολουθήσουμε, κάποιο χαζοχαρούμενο «Πρόεδρο 15μελούς Λυκείου»... Γιατί αυτή την εικόνα βγάζετε κε.... Πως σας είπαμε;;;

Όταν η Μπέλου συνάντησε τη Χρύσπα στην Καισαριανή...

Και μετά σου λεει γιατί δεν βγαίνουν ωραία και διαχρονικά τραγούδια πλέον…
Εχθές το βράδυ βρέθηκα στην Καισαριανή σε ένα πολύ ωραίο κουτούκι…
Από τα ηχεία ακουγόταν η Σωτηρία να τραγουδάει "Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδυάζει…"
Γύρω φάτσες λαϊκές…προσιτές…βγαλμένες από την καθημερινότητα της βιοπάλης αλλά και συνάμα τους αυθορμητισμού και της αγνής ζωής…
Ένα ζευγαράκι στο διπλανό τραπέζι κοιτιόταν για κάμποση ώρα και απλά σιγοτραγουδούσε ο ένας στον άλλον…
Τι όμορφα σκέφτηκα θα νιώθουν και αυτοί τώρα… Πόσο γεμάτοι;; Πόσο μοναδικοί;;
Το κρασί γυρνούσε σκέψεις και θεωρίες στο μυαλό όλων και η μουσική ταξίδευε το νου σε μέρη άλλα…μακρινά… Οι φωτογραφίες στους τοίχους φτιάχναν ένα όμορφο παζλ από τον παλιό καλό κινηματογράφο... Από τον Ρίζο και τον Σταυρίδη, ως τον Βέγγο και τον Λογοθετίδη…
Χάθηκα… Ξεχάστηκα…

Φεύγω… Και σαν επίλογο η βραδιά μου φύλαγε την ατάκα ενός μπεκρή, σε μια νέα κοπέλα που κατάλαβε ότι γέλασε μαζί του και με το «χάλι» του… Ενώ καθόταν λοιπόν σε μια ψάθινη καρέκλα καφενείου έξω από ένα διπλανό μαγαζί στον δρόμο, αποκρίθηκε σε αυτήν και της λεει… «Τον μπεκρή μην τον γελάς, γιατί πόνο κρύβει μέσα του και τραγούδια της καρδιάς…»!
Κόλλησα… Μάλλον κι αυτή… Αφού πάγωσε το γέλιο της και επιτάχυνε το βήμα της σκεφτική θα έλεγα…
Όταν υπάρχουν άνθρωποι που σου φέρνουν με τη στάση τους και την εικόνα τους, μιαν άλλη εποχή…τότε καταλαβαίνεις πως ακόμα ζεις και όλα αυτά που άκουσες και ίσως να ονειρεύεσαι, να έχουν γίνει στ΄αλήθεια…κάποτε και κάποιοι να ζούνε ακόμα μέσα εκεί… Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ήταν μέλη μιας κοινωνίας τέτοιας σαν κι αυτή που «νομίζω» πως έζησα κι εγώ εχθές… Άνθρωποι που είχαν τον χρόνο πιο παλιά ακόμα και να «πονέσουν» από αγάπη… ή να βγουν και με ηρεμία να πιουν ένα κρασί και να βγάλουν το είναι τους… ή, ή, ή… τότε όλα αυτά γινόντουσαν τραγούδι και άγγιζαν όλους αυτούς που είχαν κοινά βιώματα και προβληματισμούς…
Έτσι, η συνέχιση και επανάληψη της ιστορίας τους, γινόταν διαχρονικότητα και έμενε…

Τώρα… "Καλομοίρα, Μαρτάκης ή Χρύσπα…;;; Στείλτε SMS στον πιο μουσικό σταθμό της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ και ψηφίστε τώρα ποιον από τους 3 σουπερ σταρς (;), θέλετε να μας εκπροσωπήσει στη Eurovision και κερδίστε..." τη χαμένη ζώη σας θα έλεγα εγώ...!

Καληνύχτα!

ΤΙ ΕΤΟΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ...ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ...;

"Ένα τραύμα στο δεξί πόδι της πρώην υπουργού Παιδείας Μαριέτας Γιαννάκου σε συνδυασμό με τον σακχαρώδη διαβήτη από τον οποίο πάσχει, εξελίχθηκε σε μια επώδυνη περιπέτεια για την πρώην υπουργό. Οι γιατροί προ του κινδύνου η κ. Γιαννάκου να υποστεί σηψαιμικό σοκ, μετά την αρχική μόλυνση, αναγκάστηκαν τελικώς να ακρωτηριάσουν το πόδι σε επέμβαση στο «Ερρίκος Ντυνάν».
Η κ. Γιαννάκου είχε τραυματισθεί τα Χριστούγεννα και συγκεκριμένα είχε υποστεί διπλό κάταγμα στην ποδοκνημική χώρα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου υπεβλήθη σε οστεοπλαστική. Στο σημείο τοποθετήθηκαν λάμες. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν δυσκολίες στην αποκατάσταση του τραύματος με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο «Ερρίκος Ντυνάν».
Από το πρωί της Τετάρτης η κατάσταση της υγείας της κ. Γιαννάκου άρχισε να παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση και προ του κινδύνου που διέτρεχε ακόμα και η ίδια η ζωή της πρώην υπουργού, αποφασίσθηκε σε έκτακτο ιατρικό συμβούλιο, ο ακρωτηριασμός του δεξιού κάτω άκρου."
(Πηγή: in.gr)

Ότι και να πούμε είναι λίγο για την παραπάνω είδηση...

Ήμαρτον ρε παιδιά! Κι εμείς νομίζαμε ότι αυτά δεν γίνονται το 2008 πλέον σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πάρα μόνο στα βάθη της Αφρικής και της Ασίας...! Τι να πούμε...;

Κουράγιο στην πρώην Υπουργό Παιδείας και σε πόσους άλλους ανθρώπους ταλαιπωρούνται παρόμοια σε όλο τον κόσμο...

ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΑ...Η ΚΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ!

Πρόσφατα και μετά την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, βρέθηκα σε μια κηδεία συγγενικού προσώπου, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα (ο Θεός να τη συγχωρέσει)! Απίστευτα πράγματα είδα και συνειδητοποίησα εκεί…
Ασχέτως της κατασταλαγμένης πλέον άποψής μου, για καύση των νεκρών, η στενόχωρη διαδικασία αυτή που μου υπενθυμίστηκε στην τελετή, έμοιαζε περισσότερο με ταλαιπωρία των κοντινών, κυρίως, συγγενικών προσώπων, παρά για αποχαιρετιστήρια «στιγμή».

Μία ώρα πριν λοιπόν, να φέρουν τον αποθανόντα και να τον αφήσουν σε ένα δωμάτιο, για να τον κλάψουν… Άλλοτε ανοιχτό το κοφίνι/φέρετρο ή όπως αλλιώς θέλετε, άλλοτε κλειστό…
Παρέλαση αληθινών και ψεύτικών δακρύων…
Μετά τη μία ώρα μεταφορά από τον χώρο στην εκκλησία από τα κοράκια…
Ψαλμωδίες και αρπαχτή από παπάδες και χορωδία…
Με τη λήξη… κατεύθυνση, προς την τελευταία κατοικία…
Και τώρα ακούστε…
Τελευταίες διαδικασίες…και τοποθέτηση στη…γη! Στη γη από τσιμέντο πλέον…γιατί…; Γιατί λένε (το ακούσαμε και στην κηδεία του Μακαριστού αυτό), τα χώματα πλέον των συγκεκριμένων περιοχών (Βύρωνα, Παγκρατίου, Μετς κλπ.), άρα και των νεκροταφείων αυτών, δεν λειτουργούν «αποσυνθετικά» πλέον για την ανθρώπινη σάρκα, αφού έχουν «κορεστεί», από τα πολλά χρόνια «χρήσης»!! Έτσι, τοποθετούν πλέον τους «αποχωρήσαντες» σε τσιμεντένιες «θήκες» με πλάκες από πάνω τσιμέντου και μετά κανονικά τα «εμπορικά» μαρμαράκια! Τα μαρμαράκια που παρεμπιπτόντως ο ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών δεν ξέχασε να υπενθυμίσει 3 φορές στους συγγενείς ότι πρέπει άμεσα να αποφασίσουν και να προχωρήσουν…

Αντίο… και περάστε από τον καφενέ για την τελευταία αρπάχτρα…

Κατόπιν τούτων, η Οδός Θεωρίας, προτείνει την επίσπευση των διαδικασιών από την Πολιτεία για την δημιουργία κρεματορίων στην Ελλάδα και την καύση των νεκρών, που ως θετική συνέπεια θα έχουν την οικονομία χώρων, προστασία του περιβάλλοντος και της γης μας από εστίες μικροβίων, οικονομία τσέπης και αποφυγή μεγαλύτερης ψυχολογικής ταλαιπωρίας των συγγενών του εκλιπόντος!
Τις διαδικασίες έχει κινήσει, με την ανάληψη των καθηκόντων του ο Δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, για τη δημιουργία του πρώτου κρεματορίου μέσα στον χώρο του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών. Ακόμα περιμένει απάντηση από το Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε… Ξέρουμε όμως πως δεν θα το αφήσει έτσι, αφού είναι ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας!
Μην ξεχνάμε ότι το θέμα των κρεματορίων στην Ελλάδα το είχε φέρει έντονα στη δημοσιότητα, ο επιχειρηματίας Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος, όταν έχασε τη σύζυγο του, αναγκάστηκε να ταξιδέψει στη Βουλγαρία (όπως πολλοί Βορειοελλαδίτες και όχι μόνο), για να πραγματοποιήσει την καύση της, όπως αυτή επιθυμούσε, σε εκεί κρεματόριο.

Ας σταματήσουμε λοιπόν και αυτή τη κρατική δυσκαμψία! Ας κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και ας αφήσουμε τις αρτηριοσκληρωτικές απόψεις θρησκευτικών «σκιών» και οπισθοδρομικών μυαλών της χώρας μας, στο παρελθόν…

ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!

Eίμαι κουρασμένος... Ψυχολογικά περισσότερο... Από αυτά που ζω γύρω μου και από αυτά που δεν ζω...γενικά!
Σάββατο μεσημέρι στην Αλεξάνδρου Σούτσου στο κέντρο της Αθήνας... Στο κέντρο του εμπορίου και της συναλλαγής χρήματος στο κυνήγι της μετεπείδειξης πλούτου. Λίγο πιο πάνω από τη Βουκουρεστίου. Εκεί που γίνεται ο «αγώνας»...
Ποια κυρία θα προλάβει τη νέα Luis Vuiton και ποιος ψευτογιάπης θα πάρει το πιο ακριβό Rolex…
Στη Σούτσου λοιπόν και έξω από την είσοδο μιας πολυκατοικίας, μια ηλικιωμένη γυναίκα κλαιει με τα χέρια της να κρύβουν το πρόσωπό της και το μέτωπό της να ακουμπάει στο παγωμένο μάρμαρο του τοίχου... Κλαιει με μικρούς λυγμούς... Η εικόνα της αυτή με παγώνει... Κάθομαι δίπλα της και την κοιτάζω, από τα πλάγια, χωρίς αυτή να με βλέπει... Την κοιτάζω... Κλαιει ήσυχα, αλλά πολύ ακόμα... Τι να έχει αναρωτήθηκα...Τι; «Τα έχασα όλα θεέ μου», έλεγε... «Γιατί;»...Τόσο σιωπηλά όμως που πονούσε... Τόσο αξιοπρεπώς! Κάποια στιγμή σηκώνει το κεφάλι και κοιτάζει ψηλά προς τον τοίχο... τον «τοίχο της ζωής της» μάλλον... Κι έτσι όπως παίρνει μια ανάσα βαριά, μονολογεί και λεει... «Αχ!Απελπισία Θεέ μου»!
Φεύγω... Δεν ήξερα αν έπρεπε να της μιλήσω... να τη βοηθήσω... να δω τι έχει... Ίσως φοβόμουνα... Δεν ξέρω τι! Η πόλη μου και οι ρυθμοί της με έχουν κάνει έτσι... Να φοβάμαι... Ακόμα και την απελπισία των άλλων!
Προχωράω πιο κάτω περπατώντας, πάντα, και μπαίνω στην Κριεζώτου κι έτσι όπως σκέφτομαι ακόμα τη γριούλα και ένας κόμπος έχει κάτσει στο λαιμό μου, ένας γεράκος, μάλλον άστεγος ήταν, προχωρούσε κλαίγοντας στη μέση του δρόμου και έλεγε, «Ξύπνα αγάπη μου, ξύπνα... Φεύγουμε για Παρίσι με τα λουλούδια μας... Ξύπνα φως μου..!». Μια κυρία καθόταν στο περβάζι ενός μαγαζιού και γυρνάει και μου λεει... «Ξέρετε τι έπαθε αυτός ο κακομοίρης; Ήταν ευκατάστατος επιχειρηματίας και μια μέρα που θα πήγαιναν ταξίδι στο Παρίσι με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους, η γυναίκα του δεν ξύπνησε ποτέ!» Ο έρωτας που είχε γι΄αυτήν, δεν του άφησε πολλά περιθώρια... Τον τρέλανε! Στην κυριολεξία! Έχασε ότι αγαπούσε πιο πολύ και μαζί και τα λογικά του! Από τότε λοιπόν, γυρνάει απελπισμένος στους δρόμους της Αθήνας και παραμιλάει...
Ξέρετε φίλοι μου... Στη ζωή αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι η τρέλα! Είναι αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει... Είναι αυτή που έρχεται απρόσκλητη και δύσκολα ξεκουμπίζεται μετά... Συνήθως έρχεται ως συνέχεια της απελπισίας και του αδιεξόδου...
Στα μάτια αυτών των δύο ανθρώπων είδα την άλλη όψη της ζωής, που οι περισσότεροι από εμάς αγνοούμε... Είδα τον πραγματικό πόνο της καθημερινότητας που περνάει από δίπλα μας και δεν προλαβαίνουμε να δώσουμε σημασία...
Τι κρίμα... Τι αλήθεια...
Με αυτά και μ΄αυτα, πέρασε η εβδομάδα μου και στο μυαλό μου είχε κολλήσει η εικόνα των δύο, που μου προκάλεσαν τόση θλίψη... Μάλιστα τα έβαλα και με το εαυτό μου, γιατί δεν πήγα να μιλήσω σε κανένα από τους δύο και αποστασιοποιήθηκα κι εγώ με τον τρόπο μου...
Σήμερα, ξαναβρέθηκα στην ίδια περιοχή και ήθελα να βρω τουλάχιστον τον απελπισμένο, «χαμένο», άστεγο και να τον χτυπήσω έστω στην πλάτη και να του πω μια κουβέντα... Δεν τον είδα πουθενά...
Ξαφνικά τα μάτια μου δάκρυσαν... Όχι δεν συγκινήθηκα...
Ένα δρόμο πιο κάτω, αριστεροί αντιεξουσιαστές και μέλη της Χρυσής Αυγής μαχαιρωνόντουσαν, έκαιγαν και μπλόκαραν την Αθήνα... Ξεφτίλα!
Καυτε την όλη παιδιά... Άλλωστε δεν αξίζει έτσι όπως έχει γίνει και έτσι όπως έχει κάνει τους πολίτες της...
Απελπισία αδέρφια...Απελπισία!