11.6.08

Προδοσία...

Kάπου διάβασα κάποτε πως προδοσία είναι η πιο βεβαρημένη ίσως συναισθηματικά και ηθικά λέξη... Μια λέξη που ρίχνει βαριά τη σκιά της πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, κι όμως είναι τόσο δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια...

Αλήθεια τι είναι προδοσία; Είναι πάθος; Είναι αδυναμία; Είναι επιλογή ή στάση ζωής; Τι; Λίγο απ΄όλα θα έλεγα...
Στη ζωή μας λίγο ή πολύ όλοι έχουμε προδοθεί... Είτε από έρωτα...είτε από φίλους...είτε στην καθημερινότητά μας που στις μέρες μας θέλει να λέγεται εργασιακός χώρος και συνεργάτες, αφού εκεί ξοδεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της, είτε απ΄οτιδήποτε άλλο μπορεί να πληγωθεί ο καθένας...

Στη σκέψη μου είναι επίσης, πως η προδοσία γεννάται μέσα από την ανασφάλεια και την έλλειψη ικανοποίησης από αυτό που μας προσφέρει, η σχέση μας, ο φίλος/η, ο συνεργάτης, οι άνθρωποι γύρω μας.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση η προδοσία πονάει... Δεν την απαλύνει καμία άποψη...κανενός...θεωρητικού...

Προσωπικά είναι ότι με ενοχλεί περισσότερο... Ότι μισώ...Ότι έχω ως αρχή να μην κάνω πράξη ποτέ στη ζωή μου...
Δεν ξέρω όμως αν σήμερα μπορούμε να την αποφύγουμε...
Ζευγάρια προδίδονται καθημερινά στη λήθη μιας πρόσκαιρης ικανοποίησης, φίλοι/ες προδίδονται με τόση ευκολία όσο εύκολα νομίζούν πως γίναν φίλοι, συνεργάτες ζουν με την προδοσία να κυλάει στο αίμα τους στο βωμό της αναρρίχησης κάποιας θέσης ή αρπαχτής...

Προδομένοι και προδότες...έχουν πάντα την ίδια κατάληξη...Μοναξιά και εγκατάλειψη... Εσωτερική ή κυριολεκτική...Κενό κι απελπισία...

«Η ζωή μου είναι στα χέρια σου...Εκεί με εξόρισες...σε κατάσταση κατατονίας! Ξέρεις τι είναι η κατατονία; Ξέρεις;
Η χώρα που βασιλεύει ο πρίγκιπας του κενού...ο πρίγκιπας της απουσίας...ο πρίγκιπας της απελπισίας...»!
(σκηνή από το θεατρικό έργο του Χάρολντ Πίντερ, «Προδοσία»)


Υ.Γ.: Στο θεατρικό έργο «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ, η προδοσία γίνεται πρωταγωνίστρια εκεί που στις μέρες μας συνηθίζεται...Σ΄ένα ερωτικό τρίγωνο...
«Πηδιέμαι με την γυναίκα του καλύτερου μου φίλου»!
Εκείνος το ήξερε τελικά και δεν μιλούσε... Δηλαδή πρόδωσε και αυτός τον ίδιο του τον εαυτό... μια οπτική που είναι τόσο επίκαιρη και δεν την «συλλαμβάνει» εύκολα κανείς σαν σκέψη και προβληματισμό...
Σκεφτείτε πως τρεις άνθρωποι με οδηγό τον τίτλο του άρθρου μας, ισοπεδώνουν τόσο απλά 4 βασικές αξίες...Τη φιλία, την πίστη, τον έρωτα και την προσωπική αξιοπρέπεια...

1 σχόλιο:

clauss είπε...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία απο το να προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό , όταν βέβαια τον έχεις ψάξει καλά, δεν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία απο το να θεωρείς οτι τελείωσε το ταξίδι του μέσα σου, και σταματάς να το ψάχνεις, "παρκάροντας" το, στο πιο εύκολο σημείο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία απο το να πουλάς όλα όσα σκέφτεσαι, στο βωμό του περνάμε καλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία απο το να σταματάς να δίνεις στην καρδιά και την ψυχή σου τα "καύσιμα " τους, ΑΓΑΠΗ, και συνεχίζεις να τις ταϊζεις με συνήθεια...

...ΙΟΥΔΑΣ Ακόμα...