Και τι κάνεις μαζί μου; ...Δεν ξέρω...

Η Αλέκα έκλεινε 9 χρόνια στον γάμο της με τον Γιάννη…

Τα τελευταία 3 χρόνια, τα πράγματα δεν ήταν σίγουρα όπως πρώτα… Δεν ήταν τόσο καλά… Γκρίνια, καυγάδες μικροί…καυγάδες μεγάλοι…
Πρωτοχρονιά του 2000 τα φτιάξανε… Εκεί πάνω στις αγκαλιές και τα πυροτεχνήματα της Ακρόπολης για το millennium, έπεσε και το πρώτο φιλί….
Ο Γιάννης 28 τότε και η Αλέκα 26…
Όλα έδειχναν ότι πηγαίναμε για μια ευτυχισμένη ζωή 2 νέων ανθρώπων που ευτυχώς παντρεύτηκαν από έρωτα…
Η Αλέκα δούλευε σε μια θυγατρική του ΟΤΕ και ο Γιάννης στην Εurobank.
Το 2006 πήρε και προαγωγή και ανέλαβε Διευθυντής σ’ ένα υποκατάστημα…

Σαν τότε μου φαίνεται πως άρχισε να χαλάει η μαγιά…
Λίγο η θέση…λίγο τα λεφτά και η BMW που του δώσανε από την εταιρεία…και λίγο…αυτή η τσούλα η Νίκη, η υφισταμένη του στο τμήμα δανείων, που από τότε είχε ξεχάσει πως είναι να φοράνε παντελόνι στη δουλειά και μπλούζα χωρίς ντεκολτέ!
Α, ρε πουτάνα ζωή…είσαι τόσο προβλέψιμη γενικά… Σαν τους άντρες όταν γουστάρουν κάποια και σαν τις γυναίκες όταν θέλουν να χορέψουν κάποιον στο ταψί και να ποζάρουν σε αυτούς που τους γουστάρουν…

Θέση-Λεφτά-Καταξίωση-Βιζιτάκι πολυτελείας βδέλλα… Τέλος...

11 Γενάρη του ΄09 και η Αλέκα , μόλις έχει γυρίσει από το γυμναστήριο. Ο Γιάννης έχει μπει ήδη σπίτι…

-Καλώς την πρώτη νοικοκυρά στο Κουκάκι. Της λέει και συνεχίζει αμήχανα να προσπαθεί να βρει και καλά ένα τηγάνι να φτιάξει 2 αυγά…
- Τι θες ρε Γιάννη; Ορεξούλες έχεις πάλι;
- Ναι, ορεξούλες έχω, αλλά φαγητό δεν βλέπω…
- Άντε γαμήσου ρε μαλάκα!
-Τι είπες ρε ζώο; Σε μένα μίλησες έτσι; Τι είμαι εγώ καμιά καριόλα φίλη σου να μιλάς έτσι; Σε βαρέθηκα! Γελοία!
- Εγώ να δεις…Φτηνέ!
- Και τι κάνεις τότε μαζί μου;
- …Δεν ξέρω…

Σιωπή… Μόλις είχε χαθεί και η τελευταία στάλα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού...κυρίως...

Μια σιωπή πιο δυνατή από κάθε φωνή, που είχε ακουστεί πολλάκις τελευταία σε αυτό το σπίτι…
Αααααχ… Τόσοι καυγάδες Θεέ μου…

ΔΕΝ ΞΕΡΩ…! Πόσα πράγματα αλήθεια έκρυβαν αυτές οι 2 λέξεις… Πόσα παράπονα και πόσα αναπάντητα γιατί και πως… Ποτέ δεν τόλμησε όμως, απλά να μιλήσει…

Έπρεπε να περάσουν, σχεδόν, 3 χρόνια για να πει η Αλέκα πως «δεν ξέρει» γιατί είναι ακόμα με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε, αγάπησε και ένωσε τη ζωή της…
Και, σχεδόν, 3 χρόνια βέβαια για να κάνει ο Γιάννης αυτήν την ερώτηση…

Είναι δεδομένο πως οι άνθρωποι πάντα θέλουμε να δίνουμε μια ευκαιρία…όχι τόσο στους άλλους…αλλά στον εαυτό μας και σε αυτά που πιστεύουμε και δεν θέλουμε έτσι εύκολα να προδώσουμε…

Θα πρέπει όμως, πάντα, η ευκαιρία αυτή να είναι στην ώρα της και να έχει συγκεκριμένη ισχύ…

Θα πρέπει να ξέρουμε τι ευκαιρία δίνουμε και με ποιον τρόπο…

Θα πρέπει να γίνεται αυτοκριτική και μετά να παίρνουμε την όποια απόφαση…

Και κυρίως…στην οποιαδήποτε μορφή σχέσης… Ερωτική, Φιλική, Επαγγελματική… να προλαμβάνουμε…όσο μπορούμε τέτοιες ερωτήσεις (Και τι κάνεις μαζί μου;), αλλά και τέτοιες απαντήσεις (Δεν ξέρω…)…

Το έχουμε ξαναγράψει… ΣΥΖΗΤΑΤΕ!!! Συζητάτε με τους ανθρώπους που είναι δίπλα σας, με αυτούς που αγαπάτε, με αυτούς που σίγουρα σας αγαπάνε… (Συνήθως μόνο η οικογένεια είναι αυτή), με αυτούς που…αξίζουν!

Αποβάλλετε…όλα τα αρνητικά και ότι δεν γουστάρετε κόφτε τα κατευθείαν… Μην αφήνετε τον χρόνο και την ρουτίνα να σας καταβάλει… Καβαλήστε τα εσείς και δείξτε τους ότι έχετε το παιχνίδι στα χέρια σας! Γιατί ο καθένας μας το έχει… Αρκεί να ξέρει ποιο είναι το παιχνίδι…και ποιος ο στόχος…

Κάντε αυτό που θέλετε, αλλά πριν απ΄ όλα γίνεται το «τρίτο μάτι» στις σχέσεις σας. Για να μπορείτε να βλέπετε ουδέτερα τις καταστάσεις και να κάνετε πιο εύκολα την αυτοκριτική, πριν την οποιαδήποτε απόφαση.

Και στην τελική, μην το κάνετε για εσάς… Αλλά… Για τη φουκαριάρα τη μάνα σας!!!

Για την ιστορία… Η Αλέκα χώρισε με τον Γιάννη! Στην ερώτηση…δεν απάντησε ποτέ κανείς… Παρά μόνο… Η σιωπή της στιγμής…! Ίσως να ήταν αρκετή...