21 χρόνια + κάτι...ιστορίας στην αρχή της Λουκιανού!1 μαγαζί που όταν στα τέλη του 1987 πήρε τη σκυτάλη από το ιστορικό «state coach», όπως λεγόταν πριν ο χώρος, από το 1973 έως τότε, δεν ήξερε κανείς αν θα βγάλει χρόνο!
Χρόνο έβγαλε λοιπόν και σε αυτόν προστέθηκαν και 20 ακόμη…
Φτάνοντας στην πόρτα θα συναντήσεις (Π, Σ, Κ, συνήθως) ένα μπουλούκι λαού να περιμένει απ΄έξω υπομονετικά…
Στην πόρτα ο "παλιός" Μάνος (ψηλός με αυστηρό ύφος), με μπλούζα με κουκούλα και δερμάτινο ή στρατιωτικό μπουφάν συνήθως και ο Χάρης, πιο ευγενική φυσιογνωμία κοντά στο ίδιο στυλάκι….
Τα κριτήριά τους για να μπεις….ότι να ΄ναι…
Κόβουν από παρέες γυναικών μέχρι κουστουμαρισμένους άντρες…
Το στιλιστικό έχει αποδειχτεί πως δεν παίζει ρόλο…
Εγώ ας πούμε, έχω μπει και με βερμούδα…και τα μάτια μας μέσα έχουν δει πολλά…
Πόρτα έχω φάει μια φορά πριν 7-8 χρόνια, όταν μάλιστα πήγα παρέα με ένα πολύ γνωστό τραγουδιστή (όχι σκυλά)! Τρέλα!
Για τις γυναίκες, θα πρέπει να σημειώσουμε δε εδώ ότι όσο πιο ξέκωλο πολυτελείας είσαι, τόσο το καλύτερο… Έχεις πράσινη κάρτα!
Μπαίνοντας κάποιος στο μαγαζί, αρχίζει και ζει τον πανικό από την πόρτα…
Ατμόσφαιρα αποπνικτική με κόσμο σαν σαρδέλα να προσπαθεί να κλέψει την πρώτη ματιά σου κατά την είσοδο…
Στο μπαρ…δεν ξέρω πως…αλλά μια ζωή βλαμμένα παιδάκια είχαν! Ειλικρινά!
Ξέρετε αυτά που πιάνουν τον πυροσβεστήρα και ψεκάζουν σαν ζώα τους αποσβολωμένους θαμώνες που υπομονετικά και με χαζό χαμογελάκι οι μισοί και έτοιμοι να ρίξουν καντήλια οι άλλοι μισοί, απολαμβάνουν τα σκάγια…
Το παιχνίδι (με τα μάτια) έχει αρχίσει να γίνεται από την είσοδό σου στο μαγαζί!
Γκόμενες θολωμένες…Γκόμενοι ψωμόλια!!!
Οι γυναίκες γκομενάκια, έχουν πραγματικά μια απίστευτη θολούρα στη ματιά τους, σαν να έχουν να αγγίξουν…(μην πω το άλλο) άντρα…δεν ξέρω κι εγώ πόσο… Σε γδύνουν… Σε τρώνε… Παίρνουν τη θέση του άντρα…
Οι δε άντρες…Τέτοια ωραιοπάθεια ρε παιδάκι μου μαζεμένη σε ένα χώρο…δεν έχω ξαναδεί! Ψωμολυσσαααααααα…. Πα, πα, πα, πα, πα…
Τώρα θα μου πείτε… Eσυ ρε καραγκιόζη που πας εκεί τι κάνεις; Μέρος του συνόλου δεν είσαι; Τα ίδια δεν κάνεις;
Ίσως…Θα πω εγώ… Αλλά, εγώ ζω για να παρατηρώ τους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους…
Άλλωστε τα τελευταία 15 χρόνια που πάω εγώ εκεί δεν έχω «βγάλει»…ούτε μύγα από εκεί μέσα!!! Ίσως να περνάω απαρατήρητος…ίσως να ντρέπομαι παραπάνω απ’ όσο πρέπει…ίσως…ίσως…ίσως…
Μόνο μια φορά, τα "έφτιαξα" μέσα στο Rock…με την παιδική μου φίλη τη Χριστίνα… Τι μαλάκας Θέε μου… Μια φορά πήγα κι εγώ να κρατήσω φιλία με γυναίκα…και τα ‘κανα μαντάρα…αν και…ήταν όμορφη η στιγμή…
Τα τραπέζια κάτω (γιατί επάνω νομίζεις ότι είσαι σε άλλο μαγαζί και δεν θα αναφερθούμε), μαζεύουν ψωνο-πιτσιρίκια με ωραίες φατσούλες ή πουρά με…πούρα…
Ψευτοχαβαλές και και καλά με τσακίρ κέφι πάνω στους καναπέδες, αλλά στην ουσία «κόζι» και «λεζάντα»!!
Υπάρχουν 4 σημεία στο μαγαζί που είναι κατατεθέντα και γίνεται το πανηγύρι του παιχνιδιού:
"Παιχνίδι" 1: Μέσω του καθρέφτη πίσω από το μπαρ…Αν είχε μάτια ο καθρέφτης θα έπρεπε να ήταν ένα σκόρδο ολόκληρος!!! Οι ματιές που ανταλλάσσονται μέσα από αυτόν, είναι συνεχείς και…οι καλύτερες! Τρελό παιχνίδι από τον καθρέφτη!
"Παιχνίδι" 2: Έξω από τις 2 τουαλέτες! Όλο και κάποιον θα πετύχεις έξω από εκεί και κάτι πάντα θα ε
ιπωθεί…"Παιχνίδι" 3: Στις σκάλες! Οι σκάλες είναι ένα γεμάτο πάντα σημείο του μαγαζιού που το «μάτι» πάει σύννεφο! Μόστρα και βιτρίνα για όλων των ειδών τις ηλικίες και τις ομορφιές! Από περίοπτη θέση κόβεις…και σε κόβει…όλο το μαγαζί!
"Παιχνίδι" 4: Η σφηκοφωλιά! Μπαίνοντας στο μαγαζί…αμέσως αριστερά! Εκεί γίνονται τα μεγαλύτερα λιώματα…και τα καλύτερα όρθια μπαλαμούτια!!
Μέλι έχει η γωνιά; Ποιος ξέρει… ίσως επειδή ελαφρώς κρύβεσαι εκεί…παρεκτρέπεσαι πιο εύκολα!
Ξεχάσαμε κάτι;;;
ΝΑΙ!
Την πονηρή είσοδο και την έξοδο «αποσυμπίεσης»… Από τα πλάγια του μαγαζιού και από την κουζίνα ουσιαστικά, μπορεί όποιος έχει φάει πόρτα από μπροστά ή δεν θέλει να περιμένει, να μπει στο μαγαζί χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα! Αν κάποιος πακιστανός που κουβαλάει νερά, πάει να μιλήσει, του σκας 5 ευρώ και το βουλώνει! Η συγκεκριμένη πόρτα χρησιμεύει για να γίνεις και Μάικ Λαμάρ και να εξαφανιστείς μια ώρα αρχύτερα από την κάπνα και τη στριμοκωλιά!!!
Κι όμως…θα ξαναπάμε!!!
14 σχόλια:
της μουσικης η' του γνωστου μαγαζιου??για να μπουμε στο κλιμα...!
Του γνωστού μαγαζιού...
Μου μυρίζει φτυάρι...
mou myrizei genika...kai eimai etoimi ki egw!!!!
Εσυ ποιά εσύ?
Rock...Star!
ωραιο μαγαζι, δυσκολο το παρκαρισμα, δυσκολο και να πας σπιτι μετα...γολγοθας. Ειδικα αν δεν εχει ερθει η Ντορα μαζί.
Το μαγαζί είναι απλά μια μαύρη τρύπα, που καταπίνει όλο το κώλο-νακι (σωστά το έγραψα), δεν υπάρχει για εμένα , την τελευταία φορά που πήγα έφυγα στα 5 λεπτά με ταχυπαλμία φόβο και απροσδιόριστο άγχος !
Τι να πω , δεν μπορώ να κρίνω , όσοι συχνάζεται , είστε ήρωες!
εκλπηκτική περιγραφή..σε ένα μικρό post περιέκλεισες την κοσμική ιστορία της Αθήνας..όσο για το ότι δεν έχεις "βγάλει μύγα" και τα έφτιαξες μόνο με παιδική σου φίλη, να σου υπενθυμίσω ότι από το Rock ξεκίνησε (επανεκκίνησε για την ακρίβεια) το story του γάμου μου!
Ως πρώην θαμώνας του εν λόγω μαγαζιού …νομίζω ότι λειτουργεί σαν ναρκωτικό… όσο πιο πολύ πηγαίνεις τόσο πιο πολύ σου λείπει. Άσε που έχεις πλέον εξοικειωθεί με την πολυκοσμία / κάπνα / έλλειψη οξυγόνου (κοινώς αποπνικτική ατμόσφαιρα) και έχεις μάθει να περνάς super με το σπρώξιμο, τον ιδρώτα του αλλουνού .... για να μην ξεχάσω την συνεχή πάλη να πιεις το ποτό σου γιατί ο χώρος που σου «ανήκει» δεν επαρκεί ούτε για να σηκώσεις το χέρι σου και να πιείς μια γουλιά από το κρασί/μπύρα/ποτό σου.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθώ στους σερβιτόρους του μαγαζιού, οι οποίοι θα έπρεπε να πληρώνονται για Βαρέα και Ανθυγιεινά....
Κλείνοντας απλά να αναφέρω ότι έχω να πατήσω στο μαγαζί 2 χρόνια (!) και δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει.... τι να πω μάλλον μεγαλώνω....
Clauss... δεν θα διαφωνήσω μέχρι ένα βαθμό...
Συγκινητικέ Γιώργο Γιάνναρε... Το είχα ξεχάσει... Αλλά έλεγα για για εμένα μόνο. Σωστός όμως!
Ευχαριστώ για το σχόλιο σου, μετά από καιρό... Μας λείπει ο λόγος σου!
Αγαπητή Πέννυ...Το συγκεριμένο μαγαζί, έχω καταλάβει ότι δεν έχει ηλικία. Όσο για τους σερβιτόρους δεν είναι απλοί σερβιτόροι, αλλά ΚΑΣΚΑΝΤΕΡ στον "Γύρο του Θανάτου"!
Πες μου θεωρητικέ, αφού σνομπάρεις τόσο το μαγαζί γιατί συνεχίζεις να πηγαίνεις?
Εσύ μόνο για να παρατηρείς ζεις?
Είναι μια απορία, όχι επίθεση.
Ναι αγαπητέ/ή μου ανώνυμε/η...
Όσο κι αν σου φαίνεται απίστευτο, υπερβολικό ή ψέμα...ΖΩ για να παρατηρώ τους γύρω μου, να γεμίζω εικόνες, ακούσματα και παραστάσεις (ζωής ή "θεατρικές")!
Η ζωή εκτός από θέαση είναι και συμμετοχή, πιστεύω, γι'αυτό σου κάνω αυτό το σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου