Θεσσαλονίκη...

Τελικά ένα πράγμα μου αρέσει από τη Θεσσαλονική… Το τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους του Νίκου Καβαδία … Θεσσαλονίκη!

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα ξανά στην πόλη. Για πολλοστή φορά… Άλλες φορές για δουλειά, άλλες για χαβαλέ, άλλες για να δω έστω για λίγο τον…ερωτισμό…που εκπέμπει η πόλη…

Σε γενικές γραμμές έχω καλές αναμνήσεις…άλλα πάντα με το ίδιο συμπέρασμα:
Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΕΚΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!
Δηλαδή η πόλη…είναι ανύπαρκτη…

Διευκρινίζω ότι αυτό δεν έχει να κάνει με τους πολλούς υπέροχους ανθρώπους που έχω γνωρίσει εκεί, αλλά έχει να κάνει και με μία αρκετά μεγάλη μερίδα κομπλεξικών που για όλα τους φταίει…η πουτάνα η Αθήνα και το κατεστημένο της! Αν τους ρωτήσεις τι? Δεν ξέρουν ακριβώς να σου απαντήσουν…

Η ματαιοδοξία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης, σε πείσμα τους να μοιάσουν στα Πατήσια και την Κυψέλη και στα Λιόσια και το Μενίδι, συμπληρώνεται με την αγωνία τους για τη δημιουργία Μετρό, Τραμ, Υποθαλάσσιας σήραγγας!

Βεβαίως, σε μία πόλη που «πνίγεται» από πληθυσμό και αυτοκίνητα, με κακή ρυμοτόμηση, ένα έργο σαν το Μετρό θα αποτελέσει πνοή ζωής, αν και ο κρατικός προγραμματισμός για αυτό τελειώνει το 2018!!!

Κατά τα άλλα η πόλη πρέπει να βομβαρδιστεί και να ξανακτιστεί από την αρχή!
Μπάχαλο παντού!

Σημείο συγκέντρωσης της χειρότερης βλαχιάς που έχω δει και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας.

Dolce Gabbana ζώνες με το DG να πιάνει 3 τετραγωνικά στην αγκράφα κολητά μπλουζάκια και γυαλί μάσκα με χρύσο ή ασημένιο ΤΕΡΑΣΤΙΟ DG…Prada…OAKLEY κλπ… στα πλάγια!

Οι ρυθμοί παραμένουν το ίδιο αργοί και ΧΑΛΑΡΟΙ όπως πάντα…

Τεμπελιά και αργοσχολίαση full και…η ΦΡΑΠΑ να ‘ναι καλά!

Γκόμενες να την έχουν δει ΖΙΖΕΛ…και άντρες σε μπουλούκια να μιλάνε για ΜΠΑΟΚ κι…Έχω τρέλα στην καρδιά…

Αποθεώνω βέβαια τον ΑΡΧΟΝΤΑ στην κρεαταγορά με κοψίδια στη λαδόκολλα και πίτα ΠΑΟΚ ταπετσαρία όλο το μαγαζί! Ωραίος…

Εκεί άκουσα και την καλύτερη ατάκα από την…αρχόντισσα του μαγαζιού!

«Αθηναίοι είστε εσείς για?»
«Ναι» λέω εγώ… «Που το καταλάβατε?»
Και τι λέει η Θεά???
«Από την προφορά σας!!!»
Λιώσαμε στα γέλια με την παρέα μου!

«Εμείς έχουμε προφορά ή εσείς?»ρώτησε ένας φίλος μου…
«Εσείς βέβαια…» απάντησε το άτομο! Κορυφή!

Από την Αθήνα που ήμουν, μου τα είχαν κάνει μπαούλο από την παρέα να πάμε σε μια μαγαζάρα επάνω το οποίο λέγεται Barbarella και τραγουδάει η Ολυμπίου και κάποιος Αξάς…
Γίνεται χαβαλές λέει τρελός…
Ε…και πήγαμε!
Ομολογώ πως είχαμε καλή παρέα, αλλά… Το μαγαζί ήταν επίσης ένα copy του περυσινού Cinema των επίσης Θεσαλονικέων...ONIRAMA και πολλών άλλων φέτος παρόμοιων μαγαζιών στην Αθήνα.

O κόσμος συγκρατημένος μου θύμιζε τους Αθηναίους της δεκαετίας του ’90, που διασκέδαζαν λες και ήταν σε δεξίωση, ποζάροντας και κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο!
Κέφι 0 περίπου μέχρι τις 2+… Κάπου εκεί μπήκαν κάτι λαϊκά από τον dj και ψιλοξυπνήσανε!

Κατά τα άλλα από νύχτα…όλα τα «αποφάγια» της Αθήνας από μπουζούκια και τίποτα άλλο δυνατό!

Δυνατό tip, το μαγαζί Garcon στην παραλία λίγα μέτρα πίσω από το λευκό πύργο με καλό φαγητό, κλίμα και μουσική…ξεχωριστή.

Μιλώντας για παραλία τώρα, θα πρέπει να επισημάνω την σκατίλα που βγαίνει από τον Θερμαϊκό και νομίζεις ότι είσαι σερί πάνω από αποχέτευση! Ειδικά όταν έχει Νοτιά… Καλύτερα να κλάνεις, παρά να αναπνέεις…

Κάπου εδώ θα αποδώσουμε φόρο τιμής στον Τερκενλή για τα γλυκά του και τις μυρωδιές αυτών που σκορπίζουν στον…αέρα της πλατείας!

Τα καφέ στην Αριστοτέλους σταθερή αξία, αλλά ο καφές σε τιμές…κόκας και χρυσού… 5 – 6 € ο καφές… με τα...παρελκόμενα βέβαια (κουλουράκια, κέικ, κρουασανάκια κλπ), αλλά…ακριβός!

Ααααααααα… τώρα που το θυμήθηκα… (άσχετο), δεν έχω ξαναδεί μετά τα τέλη του ‘80 τόσες πολλές μίνι φούστες μαζεμένες – φορεμένες από τις γυναίκες!

Συμπερασματικά θα πρέπει να επισημανθούν τα βήματα…προς τα πίσω της πόλης σε όλους τους τομείς… και το άνοιγμα της ψαλίδας με την Αθήνα και την εξέλιξη του υπόλοιπου κόσμου! Και πιστέψτε με… Δεν φταίει το κατεστημένο και οι…Αλβανοί Αθηναίοι, όπως αποκαλούν τους κατοίκους της πρωτεύουσας!

Χαλλλλλλλαρά… Η ζωή είναι ωραία…Χαλλλλλλλαρά… Αλλά όχι περισσότερο καρντάσια, γιατί θα χαθεί το μέτρο… (και όχι το Μετρό)!

Ρε μήπως είμαι εμπαθής;