Και μη χειρότερα...

(...Πάτμου συνέχεια...Μια καλοκαιρινή ιστορία, από τη φίλη του blog, N.Ρ.)

Φτάνουμε στο σπίτι και κάθομαι περιμένοντας ένα από τα δύο μπάνια να αδειάσουν.
Αφού τελειώνει πρώτος ο Ανδρέας, μπαίνω στο κάτω μπάνιο και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας, έχουν ήδη έρθει και οι υπόλοιποι και έχουν φέρει πολύ ωραίο παγωτό από μια ιταλική ζελατερία που έχει απίθανες γεύσεις και τρώνε όλοι στη βεράντα.
- Ποιος έφαγε τη μαρμελάδα μου? Ρωτάει η Κατερίνα που βλέπει άδειο το βαζάκι πάνω στο τραπέζι.
Κάνουμε τους ανήξερους και εκείνη συνεχίζει.
- Την είχα πάρει από το φαρμακείο και είναι ειδική για να πηγαίνω στην τουαλέτα
Ο Ανδρέας με κλωτσάει κάτω από το τραπέζι .
- Εσύ μπάνιο δεν θα κάνεις; Ρωτάει την Κατερίνα
Και συνεχίζει να τρώει λαίμαργα παγωτό.
- Θα βγούμε το βράδυ; Ρωτάει εκείνη με τη σειρά της.
- Ναι. Θα πάμε για φαγητό στη χώρα και μετά για ποτό αν έχουμε όρεξη.
- Ε τότε θα μπω και ΄γω για μπάνιο.
Ε, βέβαια καιρός είναι, λέπια θα βγάλεις στο τέλος.
Αφού ετοιμαζόμαστε όλοι, ξεκινάμε για τον Βαγγέλη, μια ταβέρνα που είναι στην μέση της κεντρικής πλατείας και από ΄κει χαζεύεις τους πάντες. Όποιος είναι στο νησί θα περάσει και μια βόλτα από την πλατεία.
Παραγγέλνουμε ένα περίδρομο φαγητά ως συνήθως, και αφού τρώμε και πίνουμε κρασί χαζεύοντας τον κόσμο, πληρώνουμε και πάμε για ποτό στην γνωστή Αστοίβη.
Το μπαρ έχει αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά αλλά για καλή μας τύχη ο Άγγελος με τον Γιώργο έχουν τραπέζι μέσα και έτσι καθόμαστε μαζί τους.
Ο Φρανσουά παραγγέλνει σαμπάνια και αρχίζει να κουνιέται.
Σαν πολύ κουνιστός μου φαίνεται αλλά μάλλον η ιδέα μου θα ‘ναι . Ντροπή μου να σκέφτομαι τέτοια πράγματα τι με έχει πιάσει, αρραβωνιασμένος άνθρωπος.
Χορεύουμε όλοι, όταν από την πολύ ζέστη βγαίνω έξω να πάρω λίγο αέρα γιατί από το φαί, τα κρασιά και τη σαμπάνια νιώθω ότι θα σκάσω. Κάνω μια βόλτα μέχρι το έξω μπαρ και γυρνώντας να μπω από την άλλη πόρτα περνάω μπροστά από τις τουαλέτες. Καλέ τι είναι αυτά που βλέπω….ο Φρανσουά είναι κολλημένος πάνω στον Ανδρέα ψιθυρίζοντας του στο αυτί και από τον καθρέφτη φαίνεται ότι του πιάνει τον πισινό.
Μη χειρότερα. Μήπως δεν είδα καλά; Μήπως έκαναν πλάκα;
- Τι έγινε πέσαν τα καράβια σου έξω; Με ρωτάει η Μαρία καθώς με βλέπει που γυρίζω σκεπτική.
Τα δικά σου να δεις πόσο έξω έχουν πέσει και δεν το ξέρεις….. Ααχ καημένη Μαρία που δεν μπορούσες να βλέπεις τα σκυλιά της Κατερίνας, που να δεις ο αρραβωνιαστικός σου τι κάνει. Αλλά μήπως πάλι έκανα λάθος και βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα….Μπα όχι αποκλείεται, αφού το είδα με τα μάτια μου. Φέτος στο νησί της Αποκάλυψης θα τα δω όλα μου φαίνεται.
- Που είναι ο Φρανσουά και ο Ανδρέας; Την ρωτάω.
- Ο Φρανσουά πήγε τουαλέτα. Ο Ανδρέας δεν ξέρω. Εδώ ήτανε, μάλλον βγήκε έξω για λίγο.
- Α, μάλιστα.
- Τι έχεις εσύ;
- Τίποτα, μάλλον παράφαγα ως συνήθως και με έχει πιάσει το στομάχι μου, της λέω και αρχίζω να κουνιέμαι με τον Γιώργο που έχει πολλά κέφια σήμερα.
Να και ο Φρανσουά, έρχεται χορεύοντας με τον Ανδρέα πίσω του.
Τώρα που τον καλοβλέπω δεν έχω αμφιβολία για το ποιόν του. Από την αρχή μου έκανε κάπως ανάλαφρος τύπος αλλά δεν το σκεφτόμουνα δεύτερη φορά γιατί πάντα ήτανε με την Μαρία. Τώρα όμως είμαι σίγουρη ότι είναι ο τύπος του καλοζωισμένου buon viver που κάνει λίγο απ’ όλα! Καημένη Μαρία, γαμπρός να σου πετύχει σου ‘λαχε!
Το κέφι έχει ανάψει και όλοι χορεύουν στο τραπέζι και πίνουν σαμπάνια ώσπου σταματάει η μουσική.
- Πάνω στο καλύτερο μας έκοψε. Λέει ο Ανδρέας και σωριάζεται στον καναπέ.
- Αντγέα, να πάμε και Celine μετά. Προτείνει ο Φρανσουά.
Κεφάκια, βλέπω έχουμε γαμπρέ της κακιάς ώρας…
- Εγώ νυστάζω. Πετιέμαι. Καλύτερα να με αφήσετε σπίτι αν είναι να συνεχίσετε.
- Ιατί Νανσύ; Ρωτάει ο Φρανσουά.
- Γιατί μου πέσανε πολλά βαριά στο στομάχι σήμερα, γι’ αυτό.
- Έλα βλάκα, πάμε για λίγο. Και γω δεν είμαι για πολλά ξενύχτια. Λέει η Μαρία σκουντώντας με.
- Καλά ας είναι, απαντάω και ‘γω βλέποντας τον Γιώργο που με καλοκοιτάζει.
Φεύγουμε λοιπόν όλοι για το Celine και το βράδυ συνεχίζεται με τι άλλο από σαμπάνια….και πολύ χορό.
Τι σουρεάλ σκηνικό είναι αυτό που ζω, σκέφτομαι καθώς γυρίζουμε όλοι στο σπίτι και ακόμα δεν έχω δει τίποτα!
- Λοιπόν γλυκιά μου Σάσα, εγώ όπως είπαμε θα κοιμηθώ πάνω με την Κατερίνα. Δηλώνει ο Ανδρέας και ανεβαίνει με ελαφρά πηδηματάκια τη σκάλα.
Δεν είμαστε καλά, αυτό μου έλειπε τώρα.
- Φαίνεται πως θα κοιμηθούμε μαζί , μου λέει ο Χρήστος κοιτώντας με λάγνα.
Βρε δεν πας να πάρεις κανένα ζευγάρι παπούτσια της προκοπής λέω εγώ καλύτερα!
- Όχι μαζί χρυσέ μου. Μάλλον στο ίδιο δωμάτιο. Του απαντάω ξερά για να του κοπεί η όρεξη.
- Ότι πεις. Μου απαντάει στηριγμένος με το ένα χέρι στην πόρτα και συνεχίζει να με κοιτάζει με νόημα.- Εγώ μέσα θα είμαι πάντως.
Αχ, δοκιμάζεται η υπομονή μου σ’ αυτό το νησί φαίνεται. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.
Βγαίνω στο μπαλκόνι που κάθεται μόνο η Κατερίνα καθώς όλοι οι υπόλοιποι έχουν πάει για ύπνο.
- Πως πάει; Τη ρωτάω.
- Καλά. Δεν μου λες, θέλω να σε ρωτήσω κάτι εντελώς μεταξύ μας.
- Ναι.
- Αυτός ο Φρανσουά μήπως είναι gay;
Κοίτα που τον πήρε και το απολειφάδι χαμπάρι…
- Καλά πως σου ήρθε τέτοιο πράγμα; Κάνω όλο έκπληξη.
- Ο Χρήστος μου το ΄πε, που του το ΄πε ο Ανδρέας.
- Δηλαδή τι του είπε για να έχουμε καλό ρώτημα;
- Να ότι είναι και απ’ τα δύο, και ότι η Μαρία το ξέρει αλλά θέλει να κάνει τη μεγάλη ζωή μαζί του.
- Ααα, ώστε έτσι σου είπε ο Ανδρέας. Τι να σου πω εγώ πρώτη φορά το ακούω αυτό.
Σα δε ντρέπεται, να λέει τέτοια πράγματα πίσω από την πλάτη της κα αυτή να μην έχει ιδέα για τι πρόκειται…
- Τέλος πάντων τι μας ενδιαφέρει εμάς. Σχολιάζει τώρα πια αδιάφορη για τον γαλαζοαίματο γαμπρό.-Καληνύχτα
- Καληνύχτα...