De-late...

Μάλιστα… De-late γιατί, άργησε να ξεκινήσει, άργησε να τελειώσει, άργουν να μας πείσουν όλοι...

Πάντως, Reality ήταν και πέρασε…

Από τον «τηλεμαραθώνιο» της χαράς των αρχηγών, δεν αποκομίσαμε και πολλά…Δεν καταλάβαμε κάτι διαφορετικό από αυτό που ακούμε, διαβάζουμε και παρακολουθούμε καθημερινά…

Το debate ξεκίνησε με 17 λεπτά καθυστέρηση, δείγμα της συνέπειας όλων των πολιτικών… Περιμένοντας λοιπόν την έναρξη της τηλεμαχίας, σκεφτόμουν, ότι τελικά οι ομάδες γι΄ αυτό έχουν φανατικούς οπαδούς. Γι΄ αυτό την ομάδα δεν την αλλάζεις ποτέ, ενώ το κόμμα και την γκόμενα την αλλάζεις… Γιατί η ομάδα στα ραντεβού της είναι πάντα εκεί στην ώρα της… 8 αρχίζει το ματσάκι? 8:04 έχεις δει ήδη τον Βύντρα να καρφώνει αυτογκολάκι…και 10 παρά τετάρτο ο Πατέρας έχει κάνει ήδη την πρώτη δήλωση παραγοντικού φθηνολαϊκισμού, ενώ εχθές περιμέναμε 17 λεπτά για να ξεκινήσει ένα κρεσέντο αυτογκόλ από τους πολιτικούς αρχηγούς και 3,5 ώρες (!!!) για να τελειώσει το ρεσιτάλ λαϊκισμού…

Αποθέωση ο Τσίμας, ο οποίος ξεκίνησε σχεδόν «εκνευρισμένος» ήδη με τον πρωθυπουργό και αμέσως μετά, όταν ήρθε η ώρα να ρωτήσει τον Γ. Παπανδρέου, με περίσσιο ύφος «λαγνείας», τον κοιτάζει στα μάτια…και του κάνει την πρώτη εύκολη πάσα για να απαντήσει όπως πρέπει…
Ακόμα και στις ερωτήσεις του προς Τσίπρα και Χρυσόγελο, προσπάθούσε να αποκομίσει οφέλη για το ΠΑΣΟΚ. Στον πρώτο με την ερώτησή του περί συνεργασίας αφού λένε τα ίδια σε γενικές γραμμές και στον δεύτερο περί «πράσινου πρόγραμματος» που είναι ίδιο με αυτό του ΠΑΣΟΚ και γιατί μην συνεργαστούν επίσης…

Οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι στα όρια της…μαριονέτας, χωρίς καυτές ερωτήσεις…πλην του Λιάτσου σε κάποια σημεία και του Σρόιτερ.

Γενικά:

Ο Καραμανλής, καλός όπως πάντα, αλλά επαναλαμβάνω…κουρασμένος.
Ο Papandreou, (λόγω America το λατινικό) προσπάθησε να καλύψει την έλλειψη καθαρής σκέψης και ευφράδειας με χαμηλούς τόνους, αλλά δεν είπε κάτι καινούριο, εκτός ότι τελικά θα δανειστεί και αυτός αν χρειαστεί για να καλύψει τις συντάξεις…
Η Αλέκα σταθερή αξία, κινήθηκε πάνω στις «ράγες» του κόμματος…
Ο «πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης» Τσίπρας, σαφώς καλύτερος από τον Αλαβάνο, με πιο άμεσο λόγο, αλλά με το ίδιο ύφος που τον έφτασε να παλεύει για να μπει στη Βουλή…
Ο Καράτζα… μακριά από τον καλό του εαυτό και τις ατάκες του, κράτησε ένα ύφος ήπιο και σοβαρό, προσπαθώντας πάντα να «τσιμπήσει» οφέλη και ψήφους από τα 2 μεγάλα κόμματα…
Ο Χρυσόγελος…καλός στην πρώτη του παρουσία, αλλά κρύφτηκε σε βασικά ερωτήματα, όπως αυτό των Σκοπίων και διευκρίνισε δύο φορές σε παράδειγμα που έδινε, ότι εννοεί την ελληνική Μακεδονία, λες και υπάρχει άλλη…

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο χρόνος και για τα ερωτήματα και για τις απαντήσεις ήταν λίγος, γεγονός που αποδεικνύεται ότι στο 20% των ερωτήσεων δεν δόθηκαν απαντήσεις επί του θέματος, όχι λόγω πολιτικής «ντρίπλας» αλλά λόγω έλλειψης χρόνου.

Τα καλύτερα σημεία ήταν οι ερωτήσεις των πολιτικών μεταξύ τους, αλλά και πάλι χωρίς να έχουμε το μεγάλο μπαμ!

Το βράδυ δεύτερος γύρος…ελπίζω καλύτερος λόγω της διαφορετικότητας…

Πάντως εμείς ακόμα ανήκουμε στους αναποφάσιστους…Στο 17% δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας...

(δείτε στη φωτογραφία προσανατολισμό των πολιτικών αρχηγών... Ούτε ένας δεν κοιτάει στην ίδια κατεύθυνση με τον άλλο...)