Πάλι εδώ...

Κόσμος 2012.

Κοίτα να δεις… Γύρισα μετά από καιρό, εδώ, στην «Οδό» μας και πίστευα πως ο κόσμος θα είχε αλλάξει…

Πίστευα πως οι άνθρωποι μέσα από τις δυσκολίες και τη σύγχρονη κοινωνική καταπίεση που ζουν, θα είχαν «ρίξει μέλι» στις καρδιές και στον λόγο τους και ίσως να είχαν κρύψει το «τσεκούρι του πολέμου» με τα συμπλεγματά τους και τον ίδιο  τους τον εαυτό… Χα…!

Μάταια…

Πίστευα πως ίσως οι φιλίες να μένανε φιλίες και πάλι, όπως παιδιά… Όπως τότε που μαλώναμε και 10 λεπτά μετά αγκαλιαζόμασταν, έχοντας ήδη μετανιώσει που πικράναμε το φίλο ή τη φίλη μας…

Η ζωή προχωρά, αλλά δεν αλλάζει…

Οι άνθρωποι… το ίδιο…

Ο Αντώνης μπάρκαρε στα καράβια… Ο Θάνος έφυγε για την «Αστραλία» που έλεγε και η αείμνηστη Γεωργία Βασιλειάδου... Ο Πάρης περιμένει απάντηση για να μεταναστεύσει  στον Καναδά… Και ο Δημήτρης… Ψάχνει ακόμα για δουλειά, 2 χρόνια μετά που έκλεισε η εταιρεία χημικών υλών που δούλευε…

Ελλάδα 2012.

Οι δεξιοί, με λίγο από κέντρο και περιτύλιγμα αριστεράς διοικούν τη χώρα. Μαζί και τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων που καθημερινά δίνουν μάχες ζωής.

Οι πιο αριστεροί (με δεξιές τσέπες οι περισσότεροι), περιμένουν στη σειρά για να κυβερνήσουν και αυτοί, έχοντας την «αφρόκρεμα» των συνδικαλιστών, αυτών δηλαδή που μας διέλυσαν τόσα χρόνια, και ως απομεινάρια πλέον ψάχνουν συνέχιση του έργου κατασπάραξής των σαρκών της χώρας. ΝΑΙ, αυτοί που έδιναν στους εαυτούς τους επίδομα συνδικαλιστή!!!

Σε κάθε κενό εξουσίας και σε κάθε άναρχη κατάσταση, βρίσκουν ευκαιρία ακραίες δυνάμεις, να κάνουν επίδειξη λαϊκισμού και  πατριωτικής αγάπης. Έτσι… και από τούτο έχουμε…

Και η Ελλάδα μας, έχει γίνει ανέκδοτο για τη μισή υφήλιο και παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε πικραμένη προεκλογική εκστρατεία πολιτικών ανά τον κόσμο…

Ελλάδα 2012.

Χθες το βράδυ, σε μια διαδρομή 7 χιλιομέτρων, από την Ομόνοια ως τα Πατήσια σχεδόν, 3 στους 10 κάδους σκουπιδιών είχαν σκυφτά κεφάλια μέσα τους και χέρια λερωμένα που ψάχνανε τροφή.

Σε έναν περίπατο από τη Βουκουρεστίου ως την Πλάκα, 4 στους 10 διαβάτες παραμιλάνε…

Άλλος κλαίει…

Άλλος απλά κρατάει το κεφάλι του και κοιτάζει το έδαφος…

Κι εγώ εδώ…αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι δειλά, δειλά την επικοινωνία μας,  στους δρόμους της «Οδού Θεωρίας» αφού τα πιο άμεσα και σύγχρονα μέσα δικτύωσης (facebook & twitter) με έχουν κουράσει αρκετά και δεν έχουν την ομορφιά της παρέας μας…

Ελλάδα 2012.

Ξαναξεκινάμε…!