Τικ Τακ...α τακα τα!

Tικ τακ, τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ…21.20… η Madonna στη σκηνή!
Η αλήθεια είναι ότι μου είχαν σπάσει τα νεύρα όλοι με την αναμονή της ημέρας της συναυλίας και ειδικά, είχα εκνευριστεί με τα status στο facebook και τις μαλακίες που έγραφαν εκεί! Περισσότερο οι άντρες…(;)!
Γράφω το συγκεκριμένο άρθρο γιατί θεωρώ πως το οφείλω, ύστερα από μία πολύ ωραία βραδιά που περάσαμε στο Ο.Α.Κ.Α. και πρέπει να τη μνημονεύσουμε!
Τα σκηνικά καλά…όχι τέλεια…! Η χορευτική ομάδα της Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η, τα back vocalsόλο το χαρτί και η ίδια η Madonna στην τσίτα! Τρελή κίνηση, διάθεση κλπ. Μοναδικό το θέμα με τους Τσιγγάνους και η διάθεση που κατάφεραν να περάσουν στο…μέχρι τότε…ξενέρωτο κοινό! Καθόμασταν στη Θύρα 11, δίπλα από τη σκηνή! Από πλευράς εξέδρας είχαμε πολύ καλή θέαση αλλά αναρωτιόμασταν αυτοί που βρισκόντουσαν μπροστά στη σκηνή, τι νόμιζαν ότι έβλεπαν και ήταν αποχαυνωμένοι, χωρίς να χορεύουν καθόλου!Και αυτό μέχρι τα μισά της συναυλίας, γιατί μετά... το παιχνίδι, το πήρε πάνω της η Μadonna και ξύπνησαν και οι πεθαμένοι! Από αυτό (το πρώτο μισό) εξαιρούνται καμιά 20αριά gays που την «κουνούσαν την βάρκα» και χόρευαν ασταμάτητα!
Σε αυτή τη χώρα θα μας φάει η πόζα και το «και καλά»! Από την όλη…πρόζα δεν μπορούσαν να λείπουν βέβαια οι πολυαγαπημένοι μας celebrities που…τύφλα να ‘χει το Holywood, έχουμε και celebrities στην Ψαροκώσταινα! Δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα… Όποιους βλέπετε στο Hello, το ΟΚ και το Downtown…εκεί ήταν!
Επίσης, εκεί ήταν και πάρα πολλοί βλάχοι… Τόσο της πρωτεύουσας, όσο και της επαρχίας… Χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός τέτοιου, ήταν η μεγάλη στιγμή του αυτοσχεδιασμού του, λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία που προσπάθησε να ξεσηκώσει και καλά κι άλλους fans…και τραγούδησε δυνατά… ΛΑΪΚ Ε ΒΕΕΕΕΡΤΖΗ (δηλ. like a virgin) !!!!
Έ λ ι ω σ α! Γιατί άκουσα και τύπο να σχολιάζει… «Σιγά μη λέει και…ΣΑΝ ΤΟΝ ΒΕΡΤΗ»!
Μαγικές στιγμές σας λέω!
Κατά τα άλλα, θεωρούμε απαράδεκτα τα προϊόντα (merchandise) που πουλούσαν με το όνομα και το είδωλο της Pop Star, έξω από το Στάδιο, αλλά και μαγικά τα αγαπημένα μας βρώμικα που ήταν εκεί και το Σάββατο!
Κλείνοντας, απονέμουμε φόρο τιμής στο Star Channel που ενώ όλη η Ελλάδα μπορούσε να κινηματογραφήσει και να φωτογραφήσει σχεδόν επαγγελματικά τη συναυλία, αυτό επέλεξε να δείξει για άλλη μια φορά πλάνα και φωτό κινητού τηλεφώνου…έτσι για το paparazzi style της ιστορίας…
Και το δράμα είναι ότι για μια εβδομάδα δεν θα δούμε και τίποτα άλλο…
Και εις άλλα με υγεία…
Επόμενο ραντεβού των απανταχού της Ελλάδας celebs…; Στις κατά τόπους πίστες!
Τικ τακ...τικ τακ...α τακα τακα τακα τακα τακα τα...!

Σ΄αγαπώ... Ο πατέρας σου...

Tην ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα… και αυτό φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να γίνει…Κάνε υπομονή…

Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου… Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

Αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή αν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση… Θυμήσου, με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθώ…

Αν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα 2 και 3 φορές μη με παρεξηγήσεις… Ακουσέ με… Όταν ήσουν μικρός έλεγα πολλές φορές την ίδια ιστορία για να σε πάρει ο ύπνος…

Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ… Το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε μαζί και συζητάμε και όχι το θέμα της συζήτησης…

Όταν δεν θέλω να φάω, μη με πιέζεις, ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι…

Όταν τα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ… Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα…

Σ΄αγαπώ…

Ο πατέρας σου.

(Το γράμμα, έφτασε στη "Οδό Θεωρίας" με e-mail... Όχι από τον συγγραφέα του... Από τον πατέρα μου...)

Κοίταξε δίπλα σου...

Δεν αντέχω ρε γαμώτο τον πόνο... Όχι τον σωματικό...Όχι κάποιον ανύπαρκτο (δόξα τον Θεό) δικό μου! Τον πόνο στα μάτια των ανθρώπων που βλέπω καθημερινά γύρω μου! Αλήθεια... M΄ενοχλεί... Δεν θέλω να γίνω ούτε Ξανθόπουλος, ούτε Διανέλος...απλά "πλακώνομαι" όταν "διαβάζω" τον πόνο στα μάτια των γύρω μου...

Σήμερα, μέσα σε ένα αυτοκίνητο δίπλα μου, στην κίνηση της Κηφισίας, "ταξίδευαν" ένα ζευγάρι τέτοια μάτια... Μια γυναίκα εκεί γύρω στα 50 με τη ζωή χαραγμένη στις ρυτίδες της να με κοιτάει με ένα ύφος σαν να θέλει να φωνάξει βοήθεια! Δεν ήξερα πως να αντιδράσω, ούτε αν έπρεπε να της μιλήσω και να τη ρωτήσω τι έχει... Ποιος ξέρει σκέφτηκα απλά και πάτησα γκάζι για να αποφύγω πιο γρήγορα την "μαύρη" πρωινή εικόνα που με "κάρφωσε"... Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένιωσα τόσο λίγος που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι... Ξέρω, ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά έτσι ένιωσα...

Σε μια περίοδο που με προβληματίζουν θέματα δουλειάς και προσωπικής εξέλιξης - η επόμενη μέρα ή σελίδα μου δηλαδή - η σκέψη να τα παρατήσω όλα και να κάνω κάτι να βοηθήσω όλους αυτούς τους καταπονεμένους που ζουν ανάμεσά μας, έκανε "παρέλαση" μέσα μου πιο πολύ από ποτέ! Βέβαια... Πάντα με προβλημάτιζαν τέτοιες ιδέες... Από μικρός... Κάθομαι και παρατηρώ ώρες τους ανθρώπους και μελετάω την κάθε τους κίνηση, ματιά ή λέξη!
Έχω ξαναγράψει πέρσι, για 2 ξεχωριστές περιπτώσεις που είχα συναντήσει στο κέντρο της Αθήνας, ένα Σάββατο και είχαμε αναλύσει και τα προσωπικά τους δράματα...
Μην ζείτε στον όμορφο κόσμο που θέλουμε να βλέπουμε γύρω μας... Υπάρχει τρομερή φτώχεια και δυστυχία στον κόσμο, στην Ελλάδα, στη γειτονιά μας...

Την Παρασκευή βρέθηκα με μια παρέα στο φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πανεπιστημιούπολη στα Ιλίσια... 2 εικόνες σε μια "σκηνή"! Οι νέοι "Κομουνιστές" με τα trendy ρούχα σε δήθεν ανεξάρτητη χύμα φάση, αλλά με το χρήμα να "μιλάει" επάνω τους και στα πρόσωπα τους και τα τζιπ τους να στοιβάζονται απ΄εξω... και οι πραγματικά ταλαίπωροι προλετάριοι και αυθεντικοί εκπρόσωποι του σοσιαλισμού, των 45-50+, με την αγωνία της επόμενης μέρας και τον μόχθο στα μάτια τους να στέκονται εκεί..."γυμνοί" παρατηρητές της εξέλιξης των πιστεύω τους... Τι έχουν δει σκεφτόμουν αυτοί οι άνθρωποι, τι έχουν ζήσει και πόσο ξένοι τους φαίνονται αυτοί που... μισογέμιζαν τη μισοάδεια πλατεία της κεντρικής εξέδρας... Πόσο πολύ έμοιαζαν τα μάτια της γυναίκας που είδα σήμερα το πρωί με τα δικά τους...

Έχω πειστεί πλέον, πως βασικός παράγοντας της τρέλας και της δυστυχίας που πλημμυρίζει την κοινωνία μας, είναι οι απίστευτα πιεστικοί ρυθμοί ζωής και η έλλειψη προσωπικού χρόνου, που ως κόστος έχει το χάσιμο του εαυτού μας και της ίδιας μας της ζωής! Μείνετε προσγειωμένοι φίλοι μου και κοιτάξτε και λίγο γύρω σας... Απλώστε τα χέρια σας αν χρειαστεί να βοηθήσετε... ΔΕΝ ΔΑΓΚΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! Δεν λέω να αφομοιωθούμε...απλά να μην κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας στα "άσχημα", στον πόνο και τις κακουχίες που υπάρχουν δίπλα μας!

Όλα τριγύρω αλλάζουν...μα εμείς ας μείνουμε ίδιοι!

H γειτονιά μου δεν είναι όπως παλιά... Αλλάξανε τα χρώματά της...Άλλαξε και η μυρωδιά της... Τα χρώματα από τα πεύκα και τις βουκαμβίλιες, έχουν αντικαταστήσει ψεύτικα λουλούδια για να αντέχουν στον χρόνο... Τη μυρωδιά των φαγητών της Κυριακής έχει αντικαταστήσει το καμένο λάδι από τα παρακάτω fastfoodαδικα...

Μα...ΝΑΙ...κοίτα...αλλάξαν όμως και οι άνθρωποι γύρω μας...αλλάξαμε κι εμείς... Αλλάζει η ζωή μας γενικά! Οι φίλοι μου άρχισαν και μας μοιράζουν όλο και περισσότερες χαρές με τη συνέχιση του γένους τους... Άλλοι φίλοι μου και γνωστοί, σηκώθηκαν μια μέρα και αποφάσισαν ότι είναι καλύτεροι από τους διπλανούς τους και σταμάτησαν να μιλάνε με αυτούς... Οι κολλητοί μου γίνανε πλέον 3 παρέες διαφορετικές... Οι νεότερες γενιές δεν ξέρουν να επικοινωνούν γιατί ποτέ κανείς δεν τους έμαθε... Η δικιά μας γενιά, των 30+ τρέχει να μην χάσει το τρένο... Και οι αξίες...πήγαν στ΄ανάθεμα... Οι 40+ απλά παλεύουν δίχως τέλος κι αρχή... Και όλα τριγύρω αλλάζουν...
Στο facebook προχθές είχα δεχτεί έναν καταιγισμό από κουίζ που αν τα επέλεγες, θα μάθαινες "Τι είναι αυτό που ζητάνε οι άντρες επιτέλους" και κάποιο άλλο το οποίο ρωτούσε "Πόσο εύκολα θα κεράτωνες τη σχέση σου"... Ωραία.. Σκέφτηκα! Τώρα μάθαμε ακριβώς τι γίνεται... Χάλι... Έλεος...! Κι όμως μέσα από αυτές τις virtual αλήθειες, καταλαβαίνεις την αλλαγή στον τρόπο σκέψης και αντίδρασης.
Ένα πρωί ένας φίλος ξύπνησε και ανοίγοντας το κινητό του, "έσκασαν" 3 μηνύματα! Το 1ο έγραφε, "Δείξε μου τον τρόπο, κι αν θέλει κι άλλο κόπο.. εγώ θα προσπαθώ...". Το 2ο συνέχιζε κι έλεγε, "Σ΄αγαπώ, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να σε κρατήσει κοντά μου...το ξέρω!". Και το τρίτο έλεγε, "Είμαι ηλίθια... κάνω τα πάντα για να σε χάσω!".
Στο παραπάνω κρεσέντο το συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι σε 3 μηνύματα, ο σημερινός άνθρωπος, σε απόλυτη σύγχυση πέρασε 3 διαφορετικά στάδια απολογισμού συναισθημάτων, που πολύ απλά θα έβγαζαν ξεχωριστό νόημα αν τα συζητούσε από κοντά και υπήρχαν αμοιβαίες ανταλλαγές απόψεων και θέσεων... Με τον φόβο της αμεσότητας όμως και της ενδεχόμενης απόρριψης που προέρχεται από τις "ασθενείς ψυχικές άμυνες" που έχουμε πλέον σαν κοινωνία, έχει χαθεί εντελώς η επικοινωνία και η ζωντανή ένταση των στιγμών και των λέξεων... Άσε που άλλα γράφεις, άλλα εννοείς κα άλλα καταλαβαίνει ο άλλος... Μην αφήνετε τα μηνύματα να γράφουν....ίσως λάθος τα μέσα σας!Βρεθείτε, αγκαλιαστείτε, κλάψτε, γελάστε, μιλήστε, βριστείτε... ΖΗΣΤΕ!
Σίγουρα, θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα ακόμα και να γράψω σελίδες ολόκληρες... Αλλά, ας γράψετε κάτι κι εσείς... Κι αν δεν γράψετε κάτι εδώ... Γράψτε κάτι στις καρδιές σας και τις καρδιές των γύρω σας... Αλλάξτε... Πως; Μα, παραμένοντας ίδιοι!Απλά ο εαυτό σας! Τα πράγματα είναι απλά...εμείς τα κάνουμε δύσκολα και οδηγούμαστε σε λάθος...μεταλλάξεις!

Η τοπική αυτοδιοίκηση αύριο... Kαποδίστριας 2

Παρακάτω δημοσιεύουμε άρθρο που μας εστάλη από φίλο του blog για άλλη μία "καυτή πατάτα" της Κυβέρνησης, που ήδη τρέχει... Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως τη διαφορετικότητα των απόψεων και των προτάσεων για δημοσιεύσεις των φίλων της "Οδού Θεωρίας"!

"Είναι σίγουρο ότι σύντομα η Διοικητική Μεταρρύθμιση θα «ανακατέψει» το πανελλήνιο ως άλλο Ασφαλιστικό.
Μπορεί να μην υπάρξουν τόσες αντιδράσεις όπου θα μπλέκονται απεργοί, ΜΑΤ, δικαιώματα και κατακτήσεις πολιτών, οικονομικές μακροχρόνιες συνέπειες κλπ, γιατί απλά, πολύ απλά, όλα αυτά δεν θα είναι τόσο φανερά και ο πολίτης θα τα βλέπει λίγο μακριά από το άμεσο προσωπικό του συμφέρον.
Εδώ θα παιχτεί το μεγάλο παιγνίδι σε επίπεδο καθαρά πολιτικό ή πιο καθαρά κομματικό, που θα έχει μέσα του συγκρουόμενα κομματικά και οικονομικά συμφέροντα, σερβιρισμένα στο λαό από τις διάφορες ομάδες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ανάλογα με τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί η κάθε μια..
Και σε όλα αυτά ο πολίτης θα είναι ένας απλός θεατής, που θα βρίσκεται στην αναμονή μέχρι να δει στο τέλος το λογαριασμό που θα πληρώσει, όταν όλα θα έχουν ολοκληρωθεί.
Μιλάμε για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση, που με απλά λόγια εκφράζει τις αλλαγές που ετοιμάζονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή στους Δήμους, τις νέες Περιφέρειες καθώς και το κεντρικό επιτελικό, λεγόμενο Κράτος.
Στο επίκεντρο της Διοικητικής Μεταρρύθμισης η επιχείρηση «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΙΙ».
Πριν λίγους μήνες ο κ. Κακλαμάνης, Δήμαρχος Αθηναίων, ως πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων Ελλάδος) ενημέρωσε όλους τους Δημάρχους, με έγγραφο που αναφέρει πως, το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης(ομάδα αιρετών και επιστημόνων) σύντομα θα υποβάλλει στην ΚΕΔΚΕ τις προτάσεις του για τα προαπαιτούμενα της Διοικητικής Μεταρρύθμισης σε θέματα θεσμικά, οικονομικά και χωροταξικά.
Η ΚΕΔΚΕ , συζήτησε τις παραπάνω προτάσεις στο Διοικητικό της Συμβούλιο και ενημέρωσε τις Κεντρικές Ενώσεις των Δήμων της Χώρας (ΤΕΔΚ) προκειμένου με τις παρατηρήσεις και προτάσεις τους να διαμορφώσει η ΚΕΔΚΕ τις τελικές θέσεις της.
Τι μέλλει γενέσθαι;
Ένα είναι σίγουρο, ότι ισχυροποιούνται οι Πελατειακές Σχέσεις, οι Κομματικοί Μηχανισμοί και τα μεγάλα Οικονομικά Συμφέροντα.

Τι κάνουμε εμείς; Επαγρυπνούμε και ετοιμαζόμαστε να αμυνθούμε από τους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι θα αρχίσουν πάλι να «ενδιαφέρονται σφόδρα» για το…καλό μας!" Χ.Δ.

Ανεκπλήρωτος έρωτας...

"Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου, κάπου το ξέρω καλά από παλιά..."!

"Και μετά κενό...και μετά τίποτα... Πίστευα πως αυτό που ζήσαμε θα κρατούσε για καιρό... Ίσως για πάντα... Και ξαφνικά...όλα χάθηκαν... Έσβησαν... Έτσι απλά... Και αυτό που έμεινε μέσα μου, με "τρώει" ακόμα... Αυτό το μισαδάκι... Αυτό το ανεκπλήρωτο... Αυτός ο έρωτας..."!(Από τα φανταστικά απομνημονεύματα ενός ερωτευμένου-βιβλίο που ίσως κυκλοφορήσει στο μέλλον).
Σίγουρα λίγο ή πολύ, όλοι μας έχουμε νιώσει ή νιώθουμε τα παραπάνω...

Η μαγεία του "ανεκπλήρωτου έρωτα" διαφέρει από φύλο σε φύλο... Στους άντρες μένει περισσότερο πόνος και απογοήτευση και το κρατάνε μέσα τους βαθειά, χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν ξανά την...ευκαιρία...! Και σίγουρα μπορεί να γεράσουν και να μην έχουν καταλάβει τι έφταιξε... Και ειδικά που έφταιξαν οι ίδιοι...

Στις γυναίκες λειτουργεί αλλιώς... Σαν απωθημένο... Σαν κάτι που δεν κατάφεραν να κρατήσουν... και δεν έχουν μάθει έτσι... Σαν έναν αγώνα που έχασαν... Αλλά όχι μάχη... Παραμονεύουν... Και περιμένουν εκεί... Τη στιγμή που θα βρουν ευάλωτο τον "θύμα" και θα χτυπήσουν, για να ολοκληρώσουν με τον δικό τους τρόπο αυτό που άφησαν μισό... Κι εκεί..."Προσοχή...Τσακίζουν"!

Στο μυαλό μου, ο έρωτας δεν έχει κατηγορίες... Δεν τον ακολουθούν άλλοι τίτλοι... Είναι μια κατηγορία και ένας τίτλος μόνος του! Είναι απλά η ίδια η ζωή! Η αρχή και το τέλος... Της στιγμής, της ώρας, της ημέρας... της αιωνιότητας...

Μακάριος αυτός/ή που τον έζησε - τον ζει και θα συνεχίσει να το ζει...για πάντα και με κάθε τρόπο!

Στις "υποκατηγορίες" όμως ξεφυτρώνουν τα αγκάθια... Και στη συγκεριμένη "υποκατηγορία" του άρθρου μας, τα αγκάθια μέχρι κάποια ηλικία...γδέρνουν πολύ...μετά μένουν "ξερά" και αν προκύψει και ποτιστούν...μπορεί και να ξαναφυτρώσουν... Αλλά πιο δύσκολα, αφού η ωριμότητα πλέον σου έχει δώσει τα μαθήματά της και ξέρεις τι θες και γιατί...

Ο καθένας από εμάς ξέρει τι είναι το ανεκπλήρωτο γι΄αυτόν και για ποιόν είναι αυτός ο..."ανεκπλήρωτος". Και αν τύχει και κάποια στιγμή συναντηθούν... Τα μάτια παίρνουν τον πρώτο λόγο και μιλάνε όπως πρέπει. Εκεί διαβάζεις τα πάντα. Και τότε ξέρεις... Στα σίγουρα!
Ο αέρας μυρίζει... Και με το αόρατο μελάνι του γράφει μέσα μας...Όχι απαραίτητα αυτό που θέλουμε εμείς... Αλλά είτε θετικά, είτε αρνητικά μας δίνει να καταλάβουμε και να ξεκαθαρίσουμε ίσως μια και καλή την υποψία γαργαλητού που νιώθουμε στο στήθος μας και το κομπάκι στο στομάχι μας... Δηλαδή...
"Έχουμε τελειώσει..." ή "Σ΄έχω μέσα μου και κάποια στιγμή...Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...".Προσωπικά, νιώθω τυχερός! Γιατί έχω ζήσει την πληρότητα του ανεκπλήρωτου έρωτα, έως το τέλος του και "είμαι καθαρός"...

Έως πότε όμως;

Μα, εως τον επόμενο βέβαια...!